ျမန္မာ့အလင္းအယ္ဒီတာအာေဘာ္
ျပည္တြင္းလက္နက္ကုိင္ ပဋိပက္ၡမ်ားၾကားမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွင္သန္
ေနထုိင္ခဲ့ရသည့္ ျမန္မာျပည္သူလူထုအဖုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မည္မွ်လုိလား
သည္ဆုိျခင္းကုိ မည္သုိ႔ေသာနည္းျဖင့္ ေဖာ္ျပရန္ျဖစ္ေစ အဆင္သင့္ရွိ ေနၾကသည္။
ျပည္တြင္း ပဋိပက္ၡမ်ားဟုဆုိရာ၌ လက္ေတြ႕စစ္ပြဲမ်ား
ျဖစ္ပြားေနသည့္ေဒသမ်ားကုိ မဆုိထားဘိ စစ္ျဖစ္မေနေသာ ေဒသမ်ားမွာပါ
စစ္ပြဲမ်ား၏ ဂယက္ေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းလုံၿခံဳမႈ မရွိျခင္းက ျပည္သူတုိ႔ အတြက္
စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေနပါသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟူရာ၌ အဓိကအားျဖင့္ ျပည္သူတုိ႔၏ဘ၀မ်ား လုံၿခံဳမႈ ရွိခ်င္ၾကျခင္းက အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္ပါသည္။ သည့္အတြက္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး လႊမ္းၿခံဳ၍ ဥပေဒစုိးမုိးမႈ ရွိေရးကလည္း အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ လူလူခ်င္း မတရားဖိႏွိပ္မႈမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၊ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းအတြင္း က မည္သုိ႔ေသာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ဳိးကုိမဆုိ တားဆီးႏုိင္စြမ္း ရွိျခင္း၊ ဥပေဒအရ ထိေရာက္စြာ အေရးယူအျပစ္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိျခင္းတုိ႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟုဆုိလွ်င္ မျဖစ္မေနပါ၀င္ရမည့္ အေျခခံမ်ားျဖစ္ပါသည္။
အဂတိလုိက္စားမႈ၊ ဘက္လုိက္မႈ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ စသည္တုိ႔က ဥပေဒစုိးမုိးေရး ယ္ၲရားတစ္ခုလုံးကုိ မည္မွ်ယုိင္နဲ႔ေစႏိုင္သည္ဆုိတာကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားကုိေထာက္၍ သိခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
ဥပေဒစုိးမုိးေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားေနျခင္း မရွိသည့္ေဒသမ်ားတြင္ပင္ မတရားမႈမ်ားကုိ ကာကြယ္တားဆီးႏုိင္ဖုိ႔ အေတာ္ပင္ အားစုိက္ကုိင္တြယ္ေနရသည္ျဖစ္ရာ စစ္ပြဲ မ်ားျဖစ္ပြားေနသည့္ ေဒသမ်ားဆုိပါက မည္မွ်ေလာက္ ပုိမုိခက္ခဲမည္ဆုိသည္ကုိ ျမင္ေယာင္ ၾကည့္ႏုိင္ပါမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ စစ္ပြဲမ်ားရပ္စဲကာ တစ္ႏုိင္ငံလုံးရွိ ျပည္သူ တုိ႔၏ လုံၿခံဳေအးခ်မ္းစြာ ေနႏုိင္ေရးကုိ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ျဖင့္ ေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းသည့္နည္းျဖင့္ ရွာေဖြေနၾကျခင္းျဖစ္ပါ၏။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သမုိင္းကုိ လည္ျပန္ၾကည့္ပါက ျပည္ေထာင္စုသား တုိင္းရင္းသားတုိ႔ စည္းလုံးညီၫြတ္မႈရွိခဲ့သည့္ ကာလမ်ား၏ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈတုိ႔က ထင္ရွားေသာ ျပယုဂ္မ်ားျဖစ္ပါ၏။
ျပည္ေထာင္စုသား တုိင္းရင္းသားတုိ႔အၾကား လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ ၾကသည့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ဟူသည့္ သေဘာတူညီခ်က္တုိ႔တြင္ ညီၫြတ္ေရး စိတ္ဓာတ္မ်ား၊ ေမတ္ၱာတရား၊ နားလည္စာနာမႈ၊ မိမိတစ္ကုိယ္တည္း သုိ႔မဟုတ္ မိမိတုိ႔ လူမ်ဳိးစုတစ္ခုတည္းအတြက္ မဟုတ္ဘဲ ျပည္ေထာင္စုသား အားလုံး၏ တန္းတူညီမွ် အက်ဳိးစီးပြားကုိ ေရွး႐ႈမႈစသည့္ အႏွစ္သာရမ်ား ပါ၀င္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရပါမည္။
ပင္လုံစာခ်ဳပ္က ၿပီးျပည့္စုံသည့္ ျပည္ေထာင္စု ဖက္ဒရယ္မူကုိ မေဖာ္ဩန္းႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ဆုိသည္ကုိ အေျခခံ ႏုိင္ရန္အတြက္ မ်ဳိးေစ့ခ်ေပးႏုိင္ခဲ့သည္ကား အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ လည္း လြတ္လပ္ေရးမရမီ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အာဇာနည္ႀကီး မ်ား လုပ္ႀကံခံရၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး တုိက္ပြဲမ်ားကုိ အတူတကြ လက္တြဲရင္ဆုိင္ခဲ့ၾကေသာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ျပည္ေထာင္စုသား ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ား အခ်င္းခ်င္း စုစည္းႏုိင္မႈ မရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီမဲ့ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တုိ႔ ေခါင္းေထာင္ထလာခဲ့ၿပီး တုိင္းျပည္ဒုက္ၡတြင္းထဲသုိ႔ က်ရေတာ့သည္။ ဒီမုိကေရစီမဲ့ေသာ အစုိးရအဆက္ဆက္လက္ထက္တြင္ ေတာင္ေပၚေသာ ေျမျပန္႔ေသာ မကြဲမျပား ျပည္ေထာင္စုသားအားလုံးတုိ႔ ဖိႏွိပ္မႈ မတရားမႈ တုိ႔ကုိ အတူတကြ ခံစားခဲ့ၾကရသည္။
ယေန႔ကာလ ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ရွိလာၿပီး ႏုိင္ငံ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးႏွင့္ ျပည္သူတုိ႔ လုံျခံဳၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ တည္ေဆာက္ ေနခ်ိန္၌ ဒီမုိကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ တန္းတူညီမွ်မႈကုိ လုိလားၾက ေသာ ျပည္ေထာင္စုသားအားလုံးတုိ႔၏ ညီၫြတ္ေရးအင္အားကသာ ေအာင္ျမင္မႈပန္းတုိင္ဆီသုိ႔ သယ္ယူသြားႏုိင္မည္ဟု ယုံၾကည္ပါေၾကာင္း။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟူရာ၌ အဓိကအားျဖင့္ ျပည္သူတုိ႔၏ဘ၀မ်ား လုံၿခံဳမႈ ရွိခ်င္ၾကျခင္းက အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္ပါသည္။ သည့္အတြက္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး လႊမ္းၿခံဳ၍ ဥပေဒစုိးမုိးမႈ ရွိေရးကလည္း အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ လူလူခ်င္း မတရားဖိႏွိပ္မႈမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၊ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းအတြင္း က မည္သုိ႔ေသာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ဳိးကုိမဆုိ တားဆီးႏုိင္စြမ္း ရွိျခင္း၊ ဥပေဒအရ ထိေရာက္စြာ အေရးယူအျပစ္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိျခင္းတုိ႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟုဆုိလွ်င္ မျဖစ္မေနပါ၀င္ရမည့္ အေျခခံမ်ားျဖစ္ပါသည္။
အဂတိလုိက္စားမႈ၊ ဘက္လုိက္မႈ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ စသည္တုိ႔က ဥပေဒစုိးမုိးေရး ယ္ၲရားတစ္ခုလုံးကုိ မည္မွ်ယုိင္နဲ႔ေစႏိုင္သည္ဆုိတာကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားကုိေထာက္၍ သိခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
ဥပေဒစုိးမုိးေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားေနျခင္း မရွိသည့္ေဒသမ်ားတြင္ပင္ မတရားမႈမ်ားကုိ ကာကြယ္တားဆီးႏုိင္ဖုိ႔ အေတာ္ပင္ အားစုိက္ကုိင္တြယ္ေနရသည္ျဖစ္ရာ စစ္ပြဲ မ်ားျဖစ္ပြားေနသည့္ ေဒသမ်ားဆုိပါက မည္မွ်ေလာက္ ပုိမုိခက္ခဲမည္ဆုိသည္ကုိ ျမင္ေယာင္ ၾကည့္ႏုိင္ပါမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ စစ္ပြဲမ်ားရပ္စဲကာ တစ္ႏုိင္ငံလုံးရွိ ျပည္သူ တုိ႔၏ လုံၿခံဳေအးခ်မ္းစြာ ေနႏုိင္ေရးကုိ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ျဖင့္ ေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းသည့္နည္းျဖင့္ ရွာေဖြေနၾကျခင္းျဖစ္ပါ၏။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သမုိင္းကုိ လည္ျပန္ၾကည့္ပါက ျပည္ေထာင္စုသား တုိင္းရင္းသားတုိ႔ စည္းလုံးညီၫြတ္မႈရွိခဲ့သည့္ ကာလမ်ား၏ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈတုိ႔က ထင္ရွားေသာ ျပယုဂ္မ်ားျဖစ္ပါ၏။
ျပည္ေထာင္စုသား တုိင္းရင္းသားတုိ႔အၾကား လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ ၾကသည့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ဟူသည့္ သေဘာတူညီခ်က္တုိ႔တြင္ ညီၫြတ္ေရး စိတ္ဓာတ္မ်ား၊ ေမတ္ၱာတရား၊ နားလည္စာနာမႈ၊ မိမိတစ္ကုိယ္တည္း သုိ႔မဟုတ္ မိမိတုိ႔ လူမ်ဳိးစုတစ္ခုတည္းအတြက္ မဟုတ္ဘဲ ျပည္ေထာင္စုသား အားလုံး၏ တန္းတူညီမွ် အက်ဳိးစီးပြားကုိ ေရွး႐ႈမႈစသည့္ အႏွစ္သာရမ်ား ပါ၀င္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရပါမည္။
ပင္လုံစာခ်ဳပ္က ၿပီးျပည့္စုံသည့္ ျပည္ေထာင္စု ဖက္ဒရယ္မူကုိ မေဖာ္ဩန္းႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ဆုိသည္ကုိ အေျခခံ ႏုိင္ရန္အတြက္ မ်ဳိးေစ့ခ်ေပးႏုိင္ခဲ့သည္ကား အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ လည္း လြတ္လပ္ေရးမရမီ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အာဇာနည္ႀကီး မ်ား လုပ္ႀကံခံရၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး တုိက္ပြဲမ်ားကုိ အတူတကြ လက္တြဲရင္ဆုိင္ခဲ့ၾကေသာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ျပည္ေထာင္စုသား ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ား အခ်င္းခ်င္း စုစည္းႏုိင္မႈ မရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီမဲ့ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တုိ႔ ေခါင္းေထာင္ထလာခဲ့ၿပီး တုိင္းျပည္ဒုက္ၡတြင္းထဲသုိ႔ က်ရေတာ့သည္။ ဒီမုိကေရစီမဲ့ေသာ အစုိးရအဆက္ဆက္လက္ထက္တြင္ ေတာင္ေပၚေသာ ေျမျပန္႔ေသာ မကြဲမျပား ျပည္ေထာင္စုသားအားလုံးတုိ႔ ဖိႏွိပ္မႈ မတရားမႈ တုိ႔ကုိ အတူတကြ ခံစားခဲ့ၾကရသည္။
ယေန႔ကာလ ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ရွိလာၿပီး ႏုိင္ငံ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးႏွင့္ ျပည္သူတုိ႔ လုံျခံဳၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ တည္ေဆာက္ ေနခ်ိန္၌ ဒီမုိကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ တန္းတူညီမွ်မႈကုိ လုိလားၾက ေသာ ျပည္ေထာင္စုသားအားလုံးတုိ႔၏ ညီၫြတ္ေရးအင္အားကသာ ေအာင္ျမင္မႈပန္းတုိင္ဆီသုိ႔ သယ္ယူသြားႏုိင္မည္ဟု ယုံၾကည္ပါေၾကာင္း။
No comments:
Post a Comment