ငါးထမင္းနယ္ဆုိတဲ့အမည္ၾကားလုိက္႐ုံနဲ႔ ရွမ္းလူမ်ဳိး ေတြရဲ႕ ေဒသအစာလို႔ ခန္႔မွန္းမိၾကမွာပါ။ ေဒသစာလို႔ ဆိုရာမွာေတာ့ မူရင္းေဒသက ထြက္ကုန္ေတြနဲ႔ အသုံး ျပဳမွသာ ေဒသအရသာနဲ႔ အနံ႔အစစ္ကုိ ရႏုိင္တာပါ။ ဥပမာေျပာရရင္ ထားဝယ္၊ ၿမိတ္ဘက္မွာ အခ်ဥ္ရည္ သုံးတဲ့ ပအုံးရည္ကို ရွာလကာရည္နဲ႔ အစားထုိးေပ မယ့္ ခ်ဥ္ပုံခ်ဥ္နည္း အရသာနဲ႔ အနံ႔ကေတာ့ တျခားစီ ပါပဲ။
ငါးထမင္းနယ္လုပ္ရာမွာ ရွမ္းဆန္စစ္စစ္ကို သာ သုံးသင့္ပါတယ္။ ငါးကိုေတာ့ ငါးဖိန္း၊ ေရႊဝါ ငါးၾကင္းနဲ႔ ငါးရံ႕တုိ႔ သုံးႏုိင္ေပမယ့္ ငါးရံ႕က အသား မ်ားၿပီး အရသာပိုခ်ဳိလုိ႔ ငါးရံ႕ကုိ သုံးၾကပါတယ္။ ၾကက္သြန္ျဖဴဆုိရင္လည္း တ႐ုတ္ၾကက္သြန္ျဖဴဥႀကီး ေတြအစား ရွမ္းၾကက္သြန္ျဖဴအႁမႊာေလးေတြက ပုိၿပီး ေမႊးတာေပါ့။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးဆိုလည္း အခ်ဥ္စူး၊ အေစ့ မ်ားၿပီး အသားပါးတဲ့ ကုိင္းသီးကို ေရွာင္ရပါမယ္။ အင္းသီးလို႔ေခၚတဲ့ အင္းေလးေဒသထြက္ ခရမ္းခ်ဥ္ သီးက အေစ့နည္းၿပီး အသားထူလို႔ အင္းသီးကုိသာ သုံးသင့္ပါတယ္။
ငါးထမင္းနယ္လုပ္စားမယ္ဆုိရင္ ရွမ္းဆန္ကို ဆားနည္းနည္းနဲ႔ နႏြင္းခတ္ၿပီး အေနေတာ္ ေရခန္း ခ်က္ထားပါ။ ငါးကို သန္႔စင္ၿပီး ဆား၊ နႏြင္းနဲ႔ ေရခန္း ေအာင္ ျပဳတ္ၿပီး အသားႏႊာထားရပါမယ္။ ၿပီးရင္ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီခ်က္ ခ်က္ရပါမယ္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိး က ခရမ္းခ်ဥ္သီးအႏွစ္ပါ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကိုျပဳတ္ အခြံ ႏႊာၿပီး ငါးအသားထဲက သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္နဲ႔ ဆီျပန္ ေအာင္ ခ်က္ၿပီး အႏွစ္လုပ္ထားရပါမယ္။
အားလုံးအသင့္ျပင္ၿပီးတဲ့အခါ ပူေႏြးေႏြး ရွမ္းဆန္ထမင္းကို ႏႊင္ထားတဲ့ ငါးအသားနဲ႔ အိုး သန္႔သန္႔တစ္လုံးမွာေရာၿပီး အေစ့ေပ်ာက္ေအာင္ နယ္ ပါမယ္။ တခ်ဳိ႕က က်ည္ေပြ႕အရွည္ကို ဆီသုတ္ၿပီး နယ္ပါတယ္။ သတိထားဖို႔အခ်က္က ထမင္း အေန အထားက ပူေႏြးေနမွသာ ငါးနဲ႔ေရာနယ္တဲ့အခါ ထမင္းနဲ႔ငါး တစ္သားတည္းျဖစ္ၿပီး ေၾကလြယ္တာပါ။ ထမင္းေအးေနရင္ နယ္လို႔အဆင္မေျပေတာ့ပါ။ အသင့္ျဖစ္တဲ့အခါ ငါးထမင္းကို အလုံးေလးေတြလုံး သို႔မဟုတ္ ႏွစ္သက္ရာပန္းကန္ေလးေတြနဲ႔ ပုံစံသြင္း ၿပီး ငွက္ေပ်ာဖက္ေလးခင္းကာ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။
ပန္းကန္ထဲမွာ ျပင္ထားတဲ့ ငါးထမင္းနယ္က နႏြင္းေရာင္ဝါဝါကေလးနဲ႔ပါ။ အဲဒီ ငါးထမင္းနယ္အေပၚ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီခ်က္နဲ႔ ခရမ္းခ်ဥ္သီးဆီျပန္ အႏွစ္ ကေလးပုံ၊ ကုလားေအာ္င႐ုတ္သီးေျခာက္ အေတာင့္ ေၾကာ္၊ ေျမပဲဆန္ေၾကာ္နဲ႔ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ဂ်ဴးျမစ္ ေလးေတြထည့္ၿပီး အသင့္တြဲဖက္စားသုံးလို႔ရပါၿပီ။ ရွမ္းလူမ်ဳိးမ်ားသာမက လူမ်ဳိး၊ ဘာသာမေရြး ႀကိဳက္ ႏွစ္သက္ၾကတဲ့ ေဒသစာတစ္မ်ဳိးပါ။
စံလြင္ (ငါးဦးစီး)
No comments:
Post a Comment