ျမန္မာ့အလင္းအယ္ဒီတာအာေဘာ္
ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ-(၂၁) ရာစုပင္လံု (ဒုတိယအစည္း အေဝး)ကို
ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ မူလသတ္မွတ္ရက္ထက္ တစ္ရက္ထပ္တိုးကာ
အေက်အလည္ညႇိႏႈိင္းမႈမ်ားေၾကာင့္႕UPDJC မွ တင္သြင္းေသာအဆိုျပဳလႊာ အခ်က္ ၄၅
ခ်က္မွ ၃၇ခ်က္ကို ျပည္ေထာင္စု သေဘာတူစာခ်ဳပ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားအျဖစ္
သေဘာတူညီမႈ ရရွိခဲ့ပါသည္။
ဤသည္မွာ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈ ပူးတဲြေကာ္မတီ(UPDJC) မွ အဆိုျပဳတင္သြင္းလာေသာ မူဝါဒ၊ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားအေပၚ က႑အလိုက္၊ အစုအဖဲ႕ြအလိုက္ေဆြးေႏြးပဲြမ်ားကို အဆင့္ဆင့္က်င္းပ ျပဳလုပ္ၿပီး ရရွိလာေသာ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားျဖစ္ေပသည္။ ဤျပည္ေထာင္စုသေဘာတူစာခ်ဳပ္ အစိတ္အပိုင္း(၁) တြင္ ႏိုင္ငံေရးက႑သေဘာတူညီခ်က္(၁၂)ခ်က္၊ စီးပြားေရးက႑ မူဝါဒသေဘာတူညီခ်က္ (၁၁)ခ်က္၊ လူမႈေရးက႑မူဝါဒသေဘာတူညီခ်က္ (၄) ခ်က္၊ ေျမယာႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္က႑ မူဝါဒသေဘာတူညီခ်က္ (၁ဝ) ခ်က္ စုစုေပါင္း ၃၇ ခ်က္ ပါဝင္သည္။ ¤င္းသေဘာတူညီခ်က္မ်ားကို တစ္ႏုိင္ငံလံုးပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ ၂ဝ (င)အရ ျပည္ေထာင္စု သေဘာတူစာခ်ဳပ္အစိတ္အပိုင္း (၁)အျဖစ္ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံ-(၂၁)ရာစုပင္လံု (ဒုတိယအစည္းအေဝး)တြင္ အစုအဖဲြ႕အသီးသီး ၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အသိသက္ေသမ်ားက လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾက ပါသည္။
ဤသို႔(၂၁)ရာစုပင္လံု (ဒုတိယအစည္းအေဝး)မွ ျပည္ေထာင္စု သေဘာတူစာခ်ဳပ္အစိတ္အပိုင္း(၁)ကို လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့ျခင္းမွာ အနာဂတ္ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကိုအေျခခံေသာ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ပထမဆံုးေအာင္ျမင္စြာ လွမ္းတက္ႏိုင္သည့္ ေျခလွမ္းဟုဆုိရပါမည္။ ဤအဆင့္သို႔ေရာက္ရွိလာေစရန္NCA စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္မ်ားအရ ညီလာခံႏွစ္ခုၾကားကာလတြင္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပဲြမ်ား က်င္းပခဲ့ၾကရသည္။ ထိုအမ်ဳိးသားအဆင့္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပဲြမ်ားမွရရွိလာေသာ မူဝါဒတင္ျပခ်က္မ်ားကို လုပ္ငန္းေကာ္မတီ မ်ားတြင္ မ်ဳိးတူရာစုစည္း၍ အတြင္းေရးမွဴးမ်ားအဖဲြ႕သို႔ တင္ျပရၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ UPDJCမွ မူဝါဒအဆိုျပဳခ်က္မ်ားအျဖစ္ စိစစ္ ေရြးထုတ္ ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေအာက္ေျခမွက်ယ္ျပန္႔ေသာ သေဘာထား မ်ားကို အေျခခံ၍ အဆင့္ဆင့္အထက္သုိ႔ တက္လာေသာ ပံုစံျဖစ္ပါသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ပံုစံမ်ားႏွင့္ လံုးဝျခားနား ေသာအစီအစဥ္ျဖစ္သည္။ ယခု ေနာက္ဆံုးအဆင့္မူဝါဒမ်ားကို ညႇိႏႈိင္းရာ တြင္လည္း အားလံုးသေဘာတူျခင္းထက္ အားလံုးလက္ခံႏိုင္ေသာမူမ်ား ကိုသာ မူဝါဒမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေဆြးေႏြးရာတြင္လည္း တစ္ဖက္၏စိုးရိမ္ပူပန္မႈကို ေျပေပ်ာက္ေစႏိုင္ သည့္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ၊ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ေသာ၊ စိတ္ရွည္ေသာပံုစံမ်ားျဖင့္ အျပန္အလွန္ အထပ္ထပ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤေဆြးေႏြးပဲြ မ်ားတြင္ တက္ေရာက္လာၾကေသာ အစုအဖဲြ႕အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား သည္လည္း တန္းတူရည္တူ၊ တူညီေသာအခြင့္အေရးကို အသံုးျပဳ၍ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ေသာ ေဆြးေႏြးပဲြမ်ားမွာ ယခင္ ေခတ္အခါမ်ားက မေတြ႕ဖူးခဲ့ၾကသည့္၊ က်င့္သံုးခြင့္မရခဲ့ၾကသည့္ ပံုစံမ်ား ပင္ျဖစ္ပါသည္။
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အဖဲြ႕အစည္းအစံုအလင္ မပါဝင္ႏိုင္ေသး ေသာ္လည္း ဤညီလာခံမွ မူဝါဒသေဘာတူညီခ်က္(၃၇)ခ်က္ကို ခ်မွတ္ႏိုင္ ျခင္းမွာ ႀကီးမားေသာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤသုိ႔သေဘာတူ ညီခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ႏိုင္ျခင္းအားျဖင့္ အပ်က္သေဘာ႐ႈျမင္ေဝဖန္မႈမ်ား ရပ္တန္႔သြားေစၿပီး အနာဂတ္ကာလတြင္ ေျခာက္လတစ္ႀကိမ္က်င္းပရန္ ရွိေသာ ညီလာခံမ်ားအတြက္လည္း အားတက္ဖြယ္ေျခလွမ္းတစ္ရပ္ျဖစ္လာ ေစပါသည္။ ယခုခ်မွတ္ေသာ မူဝါဒမ်ားမွာ တိုင္းရင္းသားျပည္သူအမ်ားစု၏ သေဘာထားကိုထင္ဟပ္ႏိုင္ေသာ အခ်က္မ်ားျဖစ္ေပရာ၊ အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ မပါဝင္ႏိုင္ေသးေသာ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားအတြက္လည္း သေဘာတူႏိုင္မည့္ အခ်က္မ်ားဟု ဆုိႏိုင္ပါသည္။
ယခုကဲ့သို႔ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံမ်ားကို ေျခာက္လ တစ္ႀကိမ္ ဆက္လက္က်င္းပသြားရန္ရွိရာ၊ ဤကဲ့သို႔ေသာ သေဘာတူညီမႈ စာခ်ဳပ္မ်ားကုိ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္လက္ခ်ဳပ္ဆိုသြားႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုျပည္ေထာင္စုသေဘာတူညီမႈစာခ်ဳပ္မ်ားသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဒီမို ကေရစီႏွင့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကိုအေျခခံေသာ အနာဂတ္ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အေျခခံမူတစ္စံုေပၚထြက္လာေစမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအေျခခံမူသည္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြမ်ားမွလာေသာ သေဘာထားမ်ားပင္ျဖစ္ရာ တိုင္းရင္းသားမ်ားအပါအဝင္ ျပည္သူတစ္ရပ္ လံုးက လက္ခံယံုၾကည္ေသာ အေျခခံမူမ်ားဟု ယူဆႏိုင္ၿပီး ထိုမူမ်ားအရ တည္ေဆာက္ေသာ ဒီမုိကေရစီဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုသည္လည္း အမ်ားလက္ခံသည့္ ေရရွည္တည္တံ့မည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတစ္ရပ္ျဖစ္မည္မွာ မလဲြဧကန္ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပရပါသည္။ ။
ဤသည္မွာ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈ ပူးတဲြေကာ္မတီ(UPDJC) မွ အဆိုျပဳတင္သြင္းလာေသာ မူဝါဒ၊ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားအေပၚ က႑အလိုက္၊ အစုအဖဲ႕ြအလိုက္ေဆြးေႏြးပဲြမ်ားကို အဆင့္ဆင့္က်င္းပ ျပဳလုပ္ၿပီး ရရွိလာေသာ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားျဖစ္ေပသည္။ ဤျပည္ေထာင္စုသေဘာတူစာခ်ဳပ္ အစိတ္အပိုင္း(၁) တြင္ ႏိုင္ငံေရးက႑သေဘာတူညီခ်က္(၁၂)ခ်က္၊ စီးပြားေရးက႑ မူဝါဒသေဘာတူညီခ်က္ (၁၁)ခ်က္၊ လူမႈေရးက႑မူဝါဒသေဘာတူညီခ်က္ (၄) ခ်က္၊ ေျမယာႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္က႑ မူဝါဒသေဘာတူညီခ်က္ (၁ဝ) ခ်က္ စုစုေပါင္း ၃၇ ခ်က္ ပါဝင္သည္။ ¤င္းသေဘာတူညီခ်က္မ်ားကို တစ္ႏုိင္ငံလံုးပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္မႈရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ ၂ဝ (င)အရ ျပည္ေထာင္စု သေဘာတူစာခ်ဳပ္အစိတ္အပိုင္း (၁)အျဖစ္ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံ-(၂၁)ရာစုပင္လံု (ဒုတိယအစည္းအေဝး)တြင္ အစုအဖဲြ႕အသီးသီး ၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အသိသက္ေသမ်ားက လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾက ပါသည္။
ဤသို႔(၂၁)ရာစုပင္လံု (ဒုတိယအစည္းအေဝး)မွ ျပည္ေထာင္စု သေဘာတူစာခ်ဳပ္အစိတ္အပိုင္း(၁)ကို လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့ျခင္းမွာ အနာဂတ္ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကိုအေျခခံေသာ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ပထမဆံုးေအာင္ျမင္စြာ လွမ္းတက္ႏိုင္သည့္ ေျခလွမ္းဟုဆုိရပါမည္။ ဤအဆင့္သို႔ေရာက္ရွိလာေစရန္NCA စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္မ်ားအရ ညီလာခံႏွစ္ခုၾကားကာလတြင္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပဲြမ်ား က်င္းပခဲ့ၾကရသည္။ ထိုအမ်ဳိးသားအဆင့္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပဲြမ်ားမွရရွိလာေသာ မူဝါဒတင္ျပခ်က္မ်ားကို လုပ္ငန္းေကာ္မတီ မ်ားတြင္ မ်ဳိးတူရာစုစည္း၍ အတြင္းေရးမွဴးမ်ားအဖဲြ႕သို႔ တင္ျပရၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ UPDJCမွ မူဝါဒအဆိုျပဳခ်က္မ်ားအျဖစ္ စိစစ္ ေရြးထုတ္ ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေအာက္ေျခမွက်ယ္ျပန္႔ေသာ သေဘာထား မ်ားကို အေျခခံ၍ အဆင့္ဆင့္အထက္သုိ႔ တက္လာေသာ ပံုစံျဖစ္ပါသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ပံုစံမ်ားႏွင့္ လံုးဝျခားနား ေသာအစီအစဥ္ျဖစ္သည္။ ယခု ေနာက္ဆံုးအဆင့္မူဝါဒမ်ားကို ညႇိႏႈိင္းရာ တြင္လည္း အားလံုးသေဘာတူျခင္းထက္ အားလံုးလက္ခံႏိုင္ေသာမူမ်ား ကိုသာ မူဝါဒမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေဆြးေႏြးရာတြင္လည္း တစ္ဖက္၏စိုးရိမ္ပူပန္မႈကို ေျပေပ်ာက္ေစႏိုင္ သည့္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ၊ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ေသာ၊ စိတ္ရွည္ေသာပံုစံမ်ားျဖင့္ အျပန္အလွန္ အထပ္ထပ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤေဆြးေႏြးပဲြ မ်ားတြင္ တက္ေရာက္လာၾကေသာ အစုအဖဲြ႕အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား သည္လည္း တန္းတူရည္တူ၊ တူညီေသာအခြင့္အေရးကို အသံုးျပဳ၍ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ေသာ ေဆြးေႏြးပဲြမ်ားမွာ ယခင္ ေခတ္အခါမ်ားက မေတြ႕ဖူးခဲ့ၾကသည့္၊ က်င့္သံုးခြင့္မရခဲ့ၾကသည့္ ပံုစံမ်ား ပင္ျဖစ္ပါသည္။
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အဖဲြ႕အစည္းအစံုအလင္ မပါဝင္ႏိုင္ေသး ေသာ္လည္း ဤညီလာခံမွ မူဝါဒသေဘာတူညီခ်က္(၃၇)ခ်က္ကို ခ်မွတ္ႏိုင္ ျခင္းမွာ ႀကီးမားေသာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤသုိ႔သေဘာတူ ညီခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ႏိုင္ျခင္းအားျဖင့္ အပ်က္သေဘာ႐ႈျမင္ေဝဖန္မႈမ်ား ရပ္တန္႔သြားေစၿပီး အနာဂတ္ကာလတြင္ ေျခာက္လတစ္ႀကိမ္က်င္းပရန္ ရွိေသာ ညီလာခံမ်ားအတြက္လည္း အားတက္ဖြယ္ေျခလွမ္းတစ္ရပ္ျဖစ္လာ ေစပါသည္။ ယခုခ်မွတ္ေသာ မူဝါဒမ်ားမွာ တိုင္းရင္းသားျပည္သူအမ်ားစု၏ သေဘာထားကိုထင္ဟပ္ႏိုင္ေသာ အခ်က္မ်ားျဖစ္ေပရာ၊ အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ မပါဝင္ႏိုင္ေသးေသာ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားအတြက္လည္း သေဘာတူႏိုင္မည့္ အခ်က္မ်ားဟု ဆုိႏိုင္ပါသည္။
ယခုကဲ့သို႔ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံမ်ားကို ေျခာက္လ တစ္ႀကိမ္ ဆက္လက္က်င္းပသြားရန္ရွိရာ၊ ဤကဲ့သို႔ေသာ သေဘာတူညီမႈ စာခ်ဳပ္မ်ားကုိ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္လက္ခ်ဳပ္ဆိုသြားႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုျပည္ေထာင္စုသေဘာတူညီမႈစာခ်ဳပ္မ်ားသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဒီမို ကေရစီႏွင့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကိုအေျခခံေသာ အနာဂတ္ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အေျခခံမူတစ္စံုေပၚထြက္လာေစမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအေျခခံမူသည္ အမ်ဳိးသားအဆင့္ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြမ်ားမွလာေသာ သေဘာထားမ်ားပင္ျဖစ္ရာ တိုင္းရင္းသားမ်ားအပါအဝင္ ျပည္သူတစ္ရပ္ လံုးက လက္ခံယံုၾကည္ေသာ အေျခခံမူမ်ားဟု ယူဆႏိုင္ၿပီး ထိုမူမ်ားအရ တည္ေဆာက္ေသာ ဒီမုိကေရစီဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုသည္လည္း အမ်ားလက္ခံသည့္ ေရရွည္တည္တံ့မည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတစ္ရပ္ျဖစ္မည္မွာ မလဲြဧကန္ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပရပါသည္။ ။
No comments:
Post a Comment