မသန္စြမ္းသူမ်ားကို သက္ဆုိင္ရာနယ္ပယ္က႑အသီးသီးတြင္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားမည္ဆိုပါက ႏိုင္ငံဖြံ႕ ၿဖိဳးေရးကိုပါ အေထာက္အကူျပဳလာႏုိင္

ႏိုင္လင္းၾကည္၊ ကိုမင္း

ဒီဇင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔ကို အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာမသန္စြမ္းသူမ်ားေန႔အျဖစ္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ ကုလသမဂၢက သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသည္လည္း အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာမသန္စြမ္းသူမ်ားေန႔ကို ၁၉၉၄ ခုႏွစ္က စတင္က်င္းပခဲ့ရာ ယခုႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာမသန္စြမ္းသူမ်ားေန႔အခမ္းအနားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ (၂၃) ႀကိမ္ေျမာက္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာမသန္စြမ္းသူမ်ား ေန႔အခမ္းအနားက်င္းပရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ မသန္စြမ္းသူမ်ားေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႕ေနရသည့္လူမႈဘဝ၊ ေရွ႕ဆက္ဘဝေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္မည့္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ တာဝန္ရွိသူတခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့သည္။

လူမႈဝန္ထမ္းဦးစီးဌာနမွ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ေဒၚယုယုေဆြက မသန္စြမ္းမႈဆုိင္ရာအယူအဆမ်ားႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈတြင္ မသန္စြမ္းသူမ်ား အက်ဳံးဝင္လာေစေရးတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍''တကယ္ေတာ့ မသန္စြမ္းမႈဆိုတာ အတိတ္ကံမေကာင္းလုိ႔ မသန္စြမ္းျဖစ္တယ္လို႔ယူဆခဲ့ၾကတယ္။ မသန္စြမ္းသူဆုိၿပီး ခဲြျခားဆက္ဆံခဲ့ၾကတယ္။ ေခတ္စနစ္ေတြေျပာင္းလာတဲ့အခါမွာ မသန္စြမ္းသူေတြမွာ စြမ္းေဆာင္ရည္ရွိၾကတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးအရ ေမြးကတည္းက ဂုဏ္သိကၡာရွိတယ္။ သိကၡာရွိစြာနဲ႔ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ရပ္တည္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အေတြးအေခၚေတြေၾကာင့္ မသန္စြမ္းသူေတြလူ႔အသုိင္းအဝုိင္းထဲပါဝင္ခြင့္ရရွိဖို႔ကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႀကိဳးစားလာၾကပါတယ္။

ဝီွးခ်ဲတပ္သြားေနရတဲ့ သူတစ္ေယာက္အတြက္ အိမ္ထဲမွာပဲေနရမယ္လို႔ ကန္႔သတ္ထားမယ့္အစား ေနရာတုိင္းမွာ ဝီွးခ်ဲနဲ႔သြားလို႔ရမယ္ဆိုရင္ အမ်ားတန္းတူျဖစ္လာမွာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္အားလုံးနဲ႔ အဆင္ေျပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဖန္တီးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အားလုံးအတြက္အက်ဳံးဝင္တဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝုိင္းတစ္ခုျဖစ္လာမွာပါ။ အခုဆိုရင္လည္း မသန္စြမ္းသူေတြဟာ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ လူ႔အခြင့္အေရးအရ ေနထုိင္ခြင့္ရွိတဲ့သူေတြျဖစ္လုိ႔ လုိအပ္တဲ့အခြင့္အေရးေတြသာ ရေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပး မယ္ဆိုရင္ ေလာကႀကီးကို အလွဆင္ႏုိင္တဲ့သူေတြဆိုၿပီးေတာ့ အျမင္ေတြေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ကို လွဴဒါန္းေနမယ့္အစား သူတို႔ကို ပညာသင္ၾကားခြင့္ေတြ၊ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ေတြရၿပီး လူ႔အသိုင္းအဝုိင္းထဲမွာ ေနထုိင္ခြင့္ေတြရမယ္ဆိုရင္ သီးျခားေဆာင္ရြက္ေပးစရာမလုိဘဲ အမ်ားနဲ႔တန္းတူရွိလာႏုိင္တဲ့အေျခအေနျဖစ္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။''ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

''ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္း ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ မသန္စြမ္းလူဦးေရ ၂ ဒသမ ၃ သန္းေက်ာ္ရွိၿပီး ေန႔စဥ္လူေနမႈဘဝမွာ အခက္အခဲေတြမ်ားစြာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြ႕ေနရတယ္။ အခြင့္အလမ္းေတြ၊ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီးေပၚထြန္းလာခဲ့ေပမယ့္လည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြဟာ ေခတ္အဆက္ ဆက္ဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့နည္းတူ အခုထပ္ၿပီးေတာ့ က်န္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ေမြးစက၊ အသက္ရွင္စကေနၿပီးေတာ့ ေသဆံုးတဲ့အခ်ိန္အထိ ရသင့္ရထိုက္တဲ့အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြမွာလည္း အဲဒီအခြင့္အေရးေတြရဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အခြင့္ အေရးကိုကာကြယ္ေပးတဲ့ ကုလသမဂၢကြန္ဗင္းရွင္းစာခ်ဳပ္ရွိပါတယ္။ ဒီအျပင္ မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အခြင့္ အေရးကိုကာကြယ္ေပးတဲ့ ဥပေဒေတြရွိပါတယ္။ ဒီေန႔ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ မသန္စြမ္းသူမ်ားရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ ကမၻာလံုးဆုိင္ရာပန္းတုိင္ (၁၇)ရပ္မွာ မသန္

စြမ္းတဲ့သူေတြကိုလည္း ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ တိုက္တြန္းထားတာေတြလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ မသန္စြမ္းတစ္ေယာက္ေမြးမယ္လုိ႔ ႀကိဳသိတယ္။ ဗိုက္ထဲကကိုယ္ဝန္ကိုျဖတ္ခ်ခ်င္တယ္။ ဒါသည္ ေမြးရာပါ အသက္ရွင္သန္ခြင့္ကို ဆံုး႐ႈံးေစပါတယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပညာသင္ၾကားခြင့္ အခြင့္အေရးေတြ၊ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးစတဲ့ နယ္ပယ္အရပ္ရပ္မွာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ေတြ အမ်ားႀကီးထပ္ၿပီးေတာ့ ဆံုး႐ႈံးေစပါတယ္'' ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံ မသန္စြမ္းသူမ်ား ေရွ႕ေဆာင္အဖြဲ႕၏ စီအီးအုိျဖစ္သူ ဦးေနလင္းစိုးက ေျပာသည္။

ကုလသမဂၢ မသန္စြမ္းသူမ်ားအခြင့္အေရးဆုိင္ရာကြန္ဗင္းရွင္းစာခ်ဳပ္၏ ဥပေဒ ၂၄ တြင္ အျပည္ျပည္ 

ဆိုင္ရာ မသန္စြမ္းသူမ်ားေန႔ေဆာင္ပုဒ္၏ ပန္းတုိင္ ၁၇ ခ်က္ပါရိွၿပီး ပညာေရးသည္လည္း ပန္းတုိင္တစ္ခုအေန ျဖင့္ ပါဝင္လ်က္ရွိသည္။

''ပညာသင္ၾကားခြင့္ဆိုရင္လည္း လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြ ပညာသင္ၾကားခြင့္ရကို ရရမယ္။ ဒါကလည္း အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာလူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းမွာလည္း ဒါကို မျဖစ္မေနလုပ္ဖုိ႔လည္း ေျပာထားၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြဟာ ေက်ာင္းသြားအပ္တဲ့အခါမွာ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ျငင္းပယ္ခံခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနေတြ ႀကံဳေတြ႕ေနရပါတယ္။

စာသင္ေက်ာင္းထဲေရာက္သြားတဲ့အခါမွာ ဝွီးခ်ဲနဲ႔ ေက်ာင္းပရိဝုဏ္အတြင္းမွာ ေလွ်ာက္သြားလို႔မရဘူး။ 

ေလွကား အတက္အဆင္းေတြအတြက္ အခက္အခဲရွိတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ အေဆာက္အအံုဒီဇိုင္းေတြက ထည့္သြင္း စဥ္းစားတည္ေဆာက္ေပးထားျခင္းမရွိေသးပါဘူး။ မ်က္စိမျမင္တဲ့သူေတြ၊ နားမၾကားတဲ့သူေတြအတြက္လည္း သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြ လံုေလာက္တဲ့

ေက်ာင္းရဲ႕ပံ့ပိုးမႈေတြ မရဘူး။ ထုိနည္းတူ ဉာဏ္ရည္မသန္စြမ္းတဲ့ သူေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြလည္းမရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပညာသင္ၾကားခြင့္ေတြ ထပ္ၿပီးေတာ့ဆံုး႐ႈံးရတယ္''ဟု ဦးေနလင္းစိုးကဆိုသည္။

၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္အတြင္းက လူမႈဝန္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးဝန္ႀကီးဌာနက စစ္တမ္းေကာက္ယူခဲ့ရာတြင္ မသန္စြမ္းကေလး ထက္ဝက္ေက်ာ္ ၅၃ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္လံုးဝမရ ေသးေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။ ထို႔ျပင္ ကုလသမဂၢကေလးမ်ားရန္ပုံေငြအဖဲြ႕က ေကာက္ယူခဲ့သည့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးလႊမ္းျခံဳသည့္ ဆာေဗးတစ္ခုတြင္မူ မသန္စြမ္းကေလးငယ္ ၆၇ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ေက်ာင္းတက္ဖူးျခင္း လံုးဝမရွိေသးေၾကာင္းကို ထပ္မံေတြ႕ရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ တကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႕ရသည့္ မသန္စြမ္းအေရအတြက္ မွာ အေယာက္ ၁ဝဝ လွ်င္ ႏွစ္ေယာက္သာ ဘြဲ႕ရရွိခဲ့ၿပီး သန္စြမ္းသည့္ကေလးမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက မသန္စြမ္းမ်ားမွာ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

''ပညာေရးဟာ လူတစ္ေယာက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာတတ္ရင္ ေရွ႕ဆက္သြားမယ့္ လူ႔ဘဝခရီးမွာ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီးရမယ္။ သို႔ေသာ္ ပညာမတတ္တဲ့အခါမွာ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းပညာ သင္ၾကားမယ္ဆုိရင္လည္းကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ လက္လွမ္းမမီွပါဘူး။ အဆင့္ျမင့္တဲ့ ပညာရပ္ေတြကို အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအတြက္ သင္ႏုိင္ဖို႔ဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ပညာေရးက အတားအဆီးတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္လည္း ပညာမတတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ေတာက္ေလွ်ာက္အခြင့္အေရးဆံုး႐ႈံးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြဟာ ပညာေရးအခြင့္အေရးေတြ ဆံုး႐ႈံးတာနဲ႔ တျခားေသာအခြင့္အေရးေတြ ဘယ္ေလာက္အထိဆက္ၿပီးေတာ့ဆံုး႐ႈံးလဲဆိုတာေတြကို မွန္းဆၾကည့္ရင္သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာေရးဟာ အဓိကလုိအပ္ပါတယ္''ဟု ၎က ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။

မသန္စြမ္းသူအမ်ားစုရွိသည့္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ အဓိကအထိေရာက္ဆံုးလုပ္ငန္းစဥ္တစ္ရပ္မွာ ရပ္ရြာအေျချပဳ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္း စဥ္ျဖစ္ၿပီး ၁၉၈ဝ ကာလကတည္းက ကမၻာ့က်န္းမာေရး အဖြဲ႕ႀကီးမွ ဦးစီးျပ႒ာန္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အဆိုပါ လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အသက္ေမြး 

ဝမ္းေက်ာင္း၊ စြမ္းရည္ျမႇင့္တင္ေပးျခင္းႏွင့္ လူမႈေရး စသည့္ က႑ငါးရပ္ပါဝင္ေၾကာင္း သိရသည္။ ယင္းလုပ္ငန္းစဥ္အျပင္ မသန္စြမ္းသူမ်ားကို သက္ဆုိင္ရာ နယ္ပယ္က႑အသီးသီးတြင္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားမည္ ဆိုပါက ႏိုင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိုပါ အေထာက္အကူျပဳလာႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိသည့္ မသန္စြမ္းလူဦးေရႏွင့္ ရပ္ရြာအေျချပဳျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ပတ္

သက္ၿပီး ''သန္းေခါင္စာရင္း စစ္တမ္းေတြအထဲမွာ လူမႈဝန္ထမ္းဦးစီးဌာနက ဦးေဆာင္ၿပီး မသန္စြမ္းသူေတြရဲ႕ အေရအတြက္ ပါဖုိ႔အတြက္ ေကာက္ယူတဲ့အခါမွာ မသန္စြမ္းသူေတြဟာ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ျမန္မာႏိုင္ငံလူဦးေရရဲ႕ ၄ ဒသမ ၆ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ႏိုင္ငံနဲ႔အဝွမ္း ေကာက္ယူလိုက္တဲ့ လက္ရွိကိန္းဂဏန္းကို အေျချပဳၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္မွာရွိတဲ့ မသန္စြမ္းသူေတြ မိမိတုိ႔ဝန္းက်င္မွာ အမ်ားနည္းတူ အသက္ရွင္ေနထုိင္ႏိုင္ေရးအတြက္လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ မူဝါဒေတြ၊လမ္းၫႊန္ခ်က္ေတြ၊ ဥပေဒေတြေရးဆြဲတဲ့အခါမွာ အခုကိန္းဂဏန္းကို အေျချပဳၿပီးေရးဆြဲျဖစ္မွာျဖစ္ပါတယ္။

''မသန္စြမ္းသူေတြဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ႏိုင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ဖို႔ မပါဝင္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက မသန္စြမ္းသူ ၄ ဒသမ ၆ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ အင္အားစုႀကီးဟာ ဆံုး႐ႈံးမႈ၊ လစ္လပ္မႈျဖစ္ေပၚႏုိင္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေရရွည္တည္တံ့ေသာဖြံ႕ၿဖိဳးေရးရည္မွန္းခ်က္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဥပေဒေတြမွာ မသန္စြမ္းသူေတြ အားလံုးပါဝင္ႏိုင္ဖုိ႔ ကမၻာနဲ႔အဝွမ္း ထည့္သြင္းေရးဆြဲလုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိပါတယ္။ အခုအခါမွာ ကုလသမဂၢ မသန္စြမ္းသူမ်ား အခြင့္အေရးဆုိင္ရာကြန္ဗင္းရွင္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္က လက္မွတ္ေရးထုိးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဥပေဒတစ္ရပ္ကိုလည္း ေရးဆြဲျပ႒ာန္းၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အခုလက္ရွိမွာလည္း ဒီဥပေဒေတြရဲ႕ နည္းဥပေဒေတြကို သက္ဆုိင္ရာ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား၊ ဌာနမ်ားနဲ႔ ပူးေပါင္းေရးဆြဲလ်က္ရွိပါတယ္။ မသန္စြမ္းသူေတြဟာလည္း ေက်းလက္မွာ ေနထုိင္တဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး ေတြမွာ မသန္စြမ္းသူေတြအတြက္ ဝန္ေဆာင္မႈေတြကို ယခင္ထက္စာရင္ ပိုမိုေဆာင္ရြက္လာႏိုင္ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ေက်းလက္ေဒသမွာ၊ ရပ္ရြာထဲမွာေတာ့ ဝန္ေဆာင္မႈ ေတြေပးဖို႔ လုိေနပါေသးတယ္'' ဟု The leprocy Mission Myanmar မွ အစီအစဥ္ဌာနတာဝန္ခံ ေဒၚဌလင္းေနာ္ (န္)ခါက ရွင္းျပသည္။

ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနအေနျဖင့္လည္း မသန္စြမ္းသူမ်ားအတြက္ ခုိင္မာေသာမူဝါဒမ်ားခ်မွတ္ၿပီး ေအာက္

ေျခ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားအထိ ၫႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ ပံ့ပိုးမႈမ်ားေပးကာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ ေက်ာင္းေနခြင့္မရသည့္ မသန္စြမ္း ကေလးမ်ားႏွင့္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ပညာသင္ၾကားခြင့္မရသည့္ ကေလးမ်ားအတြက္ အမ်ဳိးသားေရး အသြင္သဏၭာန္တစ္ခုအေနျဖင့္ အရွိန္

အဟုန္ျမႇင့္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ေပးရန္လည္း လုိအပ္လ်က္ရွိသည္။

''ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဦးစီးဌာနတစ္ခုကေန မားမားမတ္မတ္ ကိုင္တြယ္ၿပီး ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ဒါေတြေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ မူဝါဒေတြ၊ ဥပေဒေတြ ေရးဆြဲျပ႒ာန္း႐ံုသာမက တစ္ဖက္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ဘတ္ဂ်က္ ခြဲတမ္းေတြခ်ေပးမွ ထိေရာက္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ လႊတ္ေတာ္မွာ ဘတ္ဂ်က္ခြဲတမ္းေတြ ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ၿပီး သံုးစြဲတဲ့အခါမွာလည္း အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ပညာသင္ၾကားခြင့္မရတဲ့ ကေလးေတြ၊ စစ္ေဘးေရွာင္ကေလးေတြ၊ လမ္းေပ်ာ္ကေလးေတြ၊ မသန္စြမ္းကေလးေတြ၊ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ စာရိတၱျပဳျပင္ဖုိ႔ စာရိတၱစခန္းေတြမွာ ေရာက္ေနတဲ့ကေလးေတြ အားလံုးရဲ႕ ပညာေရးကို အမွန္တကယ္ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ႏိုင္ငံေတာ္က ဘတ္ဂ်က္ခြဲတမ္းတစ္ခု မျဖစ္မေနတုိးျမႇင့္သံုးစြဲေပးဖို႔ လုိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြကို ေနာက္မွာခ်န္မထားခဲ့ပါနဲ႔။ ႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရသစ္ရဲ႕ ေၾကြးေၾကာ္သံျဖစ္တဲ့ "No One Left Behind" (မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ေနာက္မွာမက်န္ခဲ့ေစရဘူး) ဆိုတဲ့အတုိင္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လည္း ေနာက္မွာ မက်န္ခဲ့ခ်င္ပါဘူး။ ပြင့္လင္းတဲ့၊ တုိးတက္လာတဲ့ ဒီေခတ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္၊ ပုဂၢလိကက႑၊ NGO ေတြ၊ ဘာသာေရးက႑က အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြအားလံုးဝုိင္းဝန္းၿပီး က်ရာအခန္းက႑က ေနပူးေပါင္းပံ့ပိုးေပးပါ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မသန္စြမ္းအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔လည္း လက္တြဲေဆာင္ရြက္ပါလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဒီေနရာကေန တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္''ဟု ဦးေနလင္းစိုးက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ယခုႏွစ္ က်င္းပမည့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ မသန္စြမ္းသူမ်ားေန႔အခမ္းအနားကို ဒီဇင္ဘာ ၃ ရက္တြင္ ေနျပည္ေတာ္ရွိ ျမန္မာအျပည္ျပည္ဆုိင္ရာကြန္ဗင္းရွင္းဗဟုိဌာန(၂) ၌ က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။