သံလြင္ခက္ခ်ီ ခ်ဳိးျဖဴငွက္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတြက္ ပ်ံသန္းၿပီ

မ်က္ေမွာက္ကမၻာတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ စစ္ေရးစသည့္ ႏုိင္ငံတကာအေရးကိစၥမ်ားကုိ မ်က္ျခည္မျပတ္ေလ့လာေနရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ေလ့လာေနမွသာလွ်င္ ႏုိင္ငံတကာ
အခင္းအက်င္းမ်ားမွ ရယူသင့္ေသာ သင္ခန္းစာမ်ားကုိ ထုတ္ယူႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ေၾကးမုံစာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအား တစ္ပတ္အတြင္းထူးျခားေသာ ႏုိင္ငံတကာ ျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ ၿခံဳငုံသိရွိႏုိင္ေစရန္အတြက္ အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔တုိင္း ႏုိင္ငံတကာသတင္း ပုံရိပ္မ်ားကုိ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

(စာတည္း)

ကုိရင္ၾသ

အေသးစားျပဳလုပ္ထားသည့္ ဟိုက္ၿဒိဳ ဂ်င္ဗံုးတစ္လံုးကို ေအာင္ျမင္စြာ စမ္းသပ္ ေဖာက္ခြဲႏိုင္ခဲ့ၿပီဟု ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံက ဇန္နဝါရီ ၆ ရက္တြင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာလိုက္ရာ အေမရိကန္၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္စသည့္ ကမၻာတစ္ဝန္းရွိ ႏိုင္ငံအေပါင္းမွာ ျပဴးတူးပ်ာတာျဖစ္ကာ ပူရွိမ္း စပ္ရွိမ္း ေဝဖန္သံမ်ား နယ္စည္းမထား ေပၚထြက္လာေၾကာင္း ကြၽႏ္ုပ္သတိျပဳမိ ေလ၏။

ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ေကဂ်ဴၿမိဳ႕ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ မိုင္ ၃ဝ ခန္႔အကြာ ပန္ေဂးရီ အဏုျမဴစမ္းသပ္ေရးကြင္း၌ ေျမေအာက္အဏုျမဴစမ္းသပ္မႈ ျပဳလုပ္သည္ဆိုေသာ သတင္းကို ႏိုင္ငံပိုင္ ေကစီအင္န္ေအသတင္းဌာနက ထုတ္ျပန္ခဲ့ေလသည္။

ဟိုက္ၿဒိဳဂ်င္ဗံုးတစ္လံုးကို တီထြင္ထုတ္ လုပ္ထားၿပီးျဖစ္သည္ဟု ေျမာက္ကိုရီးယား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက ဒီဇင္ဘာလအတြင္း အခုိင္အမာ ေျပာၾကားခဲ့ၿပီးေနာက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ စမ္းသပ္ေဖာက္ခြဲျခင္းျဖစ္သည္ဟု ကြၽႏ္ုပ္သိရွိရေလသည္။

သာမိုႏ်ဴကလိယ ဗံုးဟုလည္း ေခၚတြင္ေသာ ဟိုက္ၿဒိဳဂ်င္ဗံုး စမ္းသပ္ေဖာက္ခြဲမႈ ျပဳလုပ္သည္ဆိုေသာ သတင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေမရိကန္ႏွင့္ ေတာင္ကိုရီးယားတုိ႔က သိပၸံေရးရာ ေစ့ငုေလ့လာမႈျပဳလုပ္လ်က္ရွိ ေလသည္။

ယင္းႏ်ဴကလိယ စမ္းသပ္ေဖာက္ခဲြမႈမွာ တီအင္န္တီယမ္းဘီလူး ၆ ကီလိုတန္ခန္႔ ေပါက္ကြဲမႈပမာဏတမွ်ရွိသည္ဟု ေတာင္ ကိုရီးယားပါလီမန္ရွိ ေထာက္လွမ္းေရး ေကာ္မတီမွ အမတ္တစ္ဦးက ေျပာၾကားခဲ့ သည္။

ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ႏ်ဴကလိယ စမ္းသပ္မႈမွာ အစစ္အမွန္ ဟိုက္ၿဒိဳဂ်င္ဗံုးတစ္လံုး ဟုတ္၊ မဟုတ္ ေလ့လာသြားရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ဆိုးလ္ၿမိဳ႕ရွိ ကိုရီးယားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးဖိုရမ္မွ သုေတသီယန္အြတ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

အဏုျမဴဗံုးႏွင့္ ဟိုက္ၿဒိဳဂ်င္ဗံုးတုိ႔၏ ၾကားအဆင့္ရွိ ဗံုးကို စမ္းသပ္ခဲ့ဖြယ္ရာရွိ သည္ဟု ေတာင္ကိုရီးယားသုေတသီအခ်ဳိ႕က သံုးသပ္ခဲ့ၾကသည္။

အေမရိကန္အေျခစိုက္ ႏ်ဴကလိယ၊ ဇီဝႏွင့္ ဓာတုလက္နက္တားဆီးေရး အဖြဲ႕ အစည္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေသာ Ploughshares Fund မွ ကြၽမ္းက်င္သူပညာရွင္တစ္ဦးက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရာတြင္မူ အဏုျမဴကြဲပြား ျခင္းဗံုးအတြင္း ဟိုက္ၿဒိဳဂ်င္အိုင္ဆိုတုပ္တစ္ ခုႏွင့္ ေရာစပ္ကာ ဖန္တီးထားသည့္ ဗံုးျဖစ္တန္ရာသည္ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ေလသည္။

ပန္ေဂးရီ စမ္းသပ္ေရးကြင္းမွ မိုင္ ၃ဝ အကြာတြင္ ျပင္းအား ၅ ဒသမ ၁ ရွိ ေျမ
ငလ်င္တုန္ခါမႈျဖစ္ေပၚခဲ့သည္ဟု အေမရိကန္ ဘူမိေဗဒေလ့လာေရးဌာနက မွတ္တမ္းတင္ေလသည္။

၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္က ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ အဏုျမဴစမ္းသပ္မႈ ျပဳ လုပ္ခဲ့စဥ္တြင္ ျပင္းအား ၅ ဒသမ ၁ ရွိ ေျမငလ်င္လႈပ္မႈကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ေသးသည္။

ယခုတစ္ႀကိမ္ စမ္းသပ္မႈကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သိပၸံနည္းက် အေထာက္အထားမ်ား ရရွိရန္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားက စနည္းနာလ်က္ ရွိၾကေသာ္လည္း ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ႏ်ဴကလိယနည္းပညာ ေရွ႕သုိ႔တိုးတက္ေနၿပီဟု ႐ိုးတိုးရိပ္တိပ္ ေတြးဆေနၾကမည္ကား ေသခ်ာလွ၏။

ေျမာက္ကိုရီးယားက ႏ်ဴကလိယထိပ္ဖူး တစ္လံုးကို ယင္း၏ ဒံုးလက္နက္တြင္ တပ္ ဆင္လာေလမည္ေလာဟု မသိုးမသန္႔ ေတြးဆၾကလ်က္ အေမရိကန္ႏွင့္ ယင္း၏ ေဒသဆိုင္ရာ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံမ်ား (ဂ်ပန္ႏွင့္ ေတာင္ကိုရီးယား) တုိ႔ မယံုသကၤာဒြိဟ စိတ္ျဖင့္ မလံုမလဲရွိေနၾကၿပီဟု ကြၽႏ္ုပ္အကဲခတ္မိေလသည္။

အဏုျမဴလက္နက္ဟူသည္ကား ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးအတြက္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခု
ျဖစ္ေပရကား အရာရာကို ေလွ်ာ့တြက္၍ မရႏိုင္ဟု စိတၱဇအေတြးမ်ားျဖင့္ ေက်ာခ်မ္းမိၾကေပရာတည္း။

ေနာက္ေက်ာမလံုျဖစ္ေနေသာ ေတာင္ ကိုရီးယားႏိုင္ငံသည္ ယင္း၏ ႏိုင္ငံတြင္ အဟန္႔အတားျပ လက္နက္အျဖစ္ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ လက္နက္မ်ားအား ျဖန္႔ၾကက္ရန္ အေမရိကန္ကို ဇန္နဝါရီ ၇ ရက္ တြင္ေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီး ညႇိႏိႈင္းေြးေႏြးေနသည္ဟု သတင္းတစ္ပုဒ္ ကြၽႏ္ုပ္ဖတ္႐ႈရ ျပန္သည္။

ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ႏ်ဴကလိယစမ္းသပ္မႈသည္ ရန္စလံႈ႔ေဆာ္မႈျဖစ္သျဖင့္ မိမိတုိ႔ကျပတ္ျပတ္သားသား ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု ေတာင္ကုိရီးယားသမၼတ ပတ္ဂြမ္ေဟးက အကဲဆတ္ဆတ္ျဖင့္ ေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။

ေျမာက္ကိုရီးယား၏ မဟာမိတ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကလည္း ႏ်ဴကလိယ စမ္းသပ္မႈကို ကန္႔ကြက္ခဲ့ၿပီး ေဒသဆိုင္ရာ လံုျခံဳေရး အေျခအေန ပိုမိုဆိုးရြားေစႏိုင္မည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား အဆံုးသတ္ရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ေလသည္။

ဂ်ပန္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ရွင္ဇိုအာေဘးကလည္း ႏ်ဴလက္နက္ မျပန္႔ပြားေရး ႏိုင္ငံတကာ ႀကိဳးပမ္းခ်က္မ်ားကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း အာခံရာေရာက္သည့္ လုပ္ရပ္အျဖစ္ စေနာင့္စနင္း ေျပာၾကားေလသည္။

႐ုရွားႏိုင္ငံကမူ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒကို ေပၚေပၚတင္တင္ ခ်ဳိးေဖာက္မႈဟူ၍ သံုး
ႏႈန္းခဲ့ကာ အေျခအေနကို ေလ့လာအကဲခတ္လ်က္ရွိသည္ဆို၏။

ႏ်ဴကလိယ လက္နက္ဖ်က္သိမ္းေရးဟူသည္ကား ကမၻာတစ္လႊား လက္နက္ထိန္း ခ်ဳပ္ေရးမူဝါဒမ်ား၏ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ ျဖစ္သည္ဟု ကြၽႏ္ုပ္ေလ့လာသိရွိရ၏။

သုိ႔ရာတြင္ လက္နက္ဖ်က္သိမ္းေရး ကိစၥရပ္မွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားအတြင္း အေခ် အတင္ အျငင္းပြားရဆံုးျဖစ္ေနသည္။ စစ္ကာလအတြင္း ႏ်ဴကလိယလက္နက္ အသံုးျပဳခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ေပါင္း ၇ဝ ရွိလာသည့္တိုင္ေအာင္ ကမၻာေပၚတြင္ ႏ်ဴကလိယလက္နက္ ၁၆ဝဝဝ ခန္႔ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္ဟု ၿဗိတိသွ်-အေမရိက လံုျခံဳေရး သတင္းေကာင္စီက ေဖာ္ျပထားေလရာ လူသားတုိ႔အေပၚ က်ေရာက္ေနေသာ လံုျခံဳေရးဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးႀကီးမားလွ၏ဟု ကြၽႏ္ုပ္ေတြးမိေလသည္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ကို ဇာတ္သိမ္းေစခဲ့သည့္ အဏုျမဴဗံုးမ်ား ဟီ႐ိုရွီးမားႏွင့္ နာဂါစာကီၿမိဳ႕တုိ႔အေပၚ ၾကဲခ်ခဲ့ရာမွ ျဖစ္ေပၚခဲ့ ရေသာ ဆိုးက်ဳိးတရားမ်ားကို ကြၽႏ္ုပ္တုိ႔ ယေန႔တိုင္ မေမ့ႏိုင္ၾကေသးေခ်။

ဂ်ပန္ႏွင့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အဏုျမဴ လက္နက္ဆန္႔က်င္ေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ ရွားမႈမ်ားေသာေသာညံခဲ့ေသာ္လည္း လံုျခံဳစိတ္ခ်ရေသာ ကမၻာႀကီးကို ပံုေဖာ္ထုဆစ္ေရးမွာ ေမွ်ာ္တိုင္းေဝးေနရဆဲျဖစ္ေလသည္။

စစ္ေအး အထြတ္အထိပ္ေရာက္ခ်ိန္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ က်ဴးဘားဒံုးပ်ံအေရးအခင္းမွာ သမိုင္းတြင္ရစ္ေလေသာ အေရးအခင္းျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္ႏွင့္ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုအၾကား ၁၃ ရက္ၾကာမွ် ရန္ေစာင္ေနခဲ့ၾကကာ ႏ်ဴကလိယ စစ္ပြဲျဖစ္လုအံ့နီးနီး အေျခအေနသုိ႔ ဆိုက္ခဲ့ရေလသည္။

က်ဴးဘားႏိုင္ငံ၌ ဆိုဗီယက္ဒံုးက်ည္မ်ား ျဖန္႔ၾကက္ရာမွ တစ္ပြဲတစ္လမ္း အကဲစမ္း လုမတတ္ အားၿပိဳင္ခဲ့မႈမွာ သမိုင္းကေပးစြမ္းေသာ သင္ခန္းစာတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။

ႏ်ဴကလိယလက္နက္ကို အဟန္႔ရွိေအာင္ ထားရွိျခင္းျဖင့္ မည္သည့္ ႏိုင္ငံကမွ်
ေသြးတိုးစမ္းရဲမည္မဟုတ္ဟူေသာ အႏုမာနယူဆခ်က္အရ ယင္းလက္နက္ပိုင္ဆိုင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေတြးဆစရာျဖစ္ရေလသည္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ ပထမဆံုးေသာ သာမိုႏ်ဴကလိယ စမ္းသပ္မႈကို ၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု ကြၽႏ္ုပ္ မွတ္သားခဲ့ရဖူးသည္။

ႏ်ဴကလိယလက္နက္ပိုင္ဆိုင္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏ်ဴလက္နက္မျပန္႔ပြားေရးစာခ်ဳပ္
(NPT)ကအသိအမွတ္ျပဳသည့္ ႏိုင္ငံငါးႏိုင္ငံ (အေမရိကန္၊ ႐ုရွား၊ ယူေက၊ ျပင္သစ္ႏွင့္ တ႐ုတ္)၊ ႏ်ဴကလိယလက္နက္ပိုင္ဆိုင္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား (အိႏၵိယ၊ ပါကစၥတန္ႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား)၊ ႏ်ဴကလိယလက္နက္တိုက္ရွိသည္ဟု မွတ္ယူခံရေသာႏိုင္ငံ (အစၥေရး)၊ ေနတိုး၏ ႏ်ဴကလိယလက္နက္ မွ်ေဝလက္ ခံထားေသာ ႏိုင္ငံမ်ား (ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္၊ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီ၊ နယ္သာလန္ႏွင့္ တူရကီ)၊ ႏ်ဴကလိယလက္နက္ကို ယခင္က ပိုင္ဆိုင္ ခဲ့သည့္ႏိုင္ငံမ်ား (ဘီလာ႐ုဇ္၊ ကာဇက္စ တန္၊ ယူကရိန္းႏွင့္ ေတာင္အာဖရိက)ဟူ၍ ကြၽႏ္ုပ္တုိ႔ စာရင္းခ်ဳပ္ေလ့လာႏိုင္ေလသည္။

စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး

လူ႔သမိုင္းကို ေစ့ငုလွ်င္ ကမၻာတစ္ဝန္း စစ္ပြဲမ်ားအဖန္ဖန္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္ကို ကြၽႏ္ုပ္တုိ႔ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။

ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားအခ်င္းခ်င္း ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး ဝါဒစနစ္မ်ား ကြဲျပားျခားနားျခင္း၊ ႏိုင္ငံမ်ားအတြင္း ဂိုဏ္းဂဏ တူရာတူရာအုပ္စုဖြဲ႕စည္းျခင္း (ဥပမာ- ေန တိုးအဖြဲ႕)၊ ပရအက်ဳိးကို မၾကည့္ဘဲ အတၱ အက်ဳိးကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ျခင္း၊ ဘာသာ ေရးယံုၾကည္ခ်က္ မတူကြဲျပားျခင္း၊ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ျခင္း၊ လူမ်ဳိးေရး အစြဲအလမ္းႀကီးမားျခင္း (လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ)၊ ဝိဝါဒမတူကြဲျပားျခင္း၊ မိမိရည္မွန္းခ်က္အတြက္ တပည့္မ်ားလက္သပ္ေမြးကာ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ျခင္း (Proxies်)၊ အာဏာရွင္ ဝါဒက်င့္သံုးျခင္း၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ
တိမ္သလႅာဖံုးကာ ဆိုးမိုက္ျခင္း၊ ျပႆနာကိုညႇိႏိႈင္းအေျဖမရွာဘဲ အဓမၼျပဳမူျခင္း၊ အမွန္ တရားႏွင့္ မွ်တမႈေခါင္းပါးျခင္းစသည့္ အေၾကာင္းတရားမ်ားသည္ စစ္ျဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္းတရားအခ်ဳိ႕ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ကြၽႏ္ုပ္ေတြးဆမိ၏။

တစ္ဖက္တြင္ တရားေသာစစ္ပြဲ၊ မတရားေသာစစ္ပြဲဟူ၍ အမ်ဳိးအစားခြဲျခားႏိုင္ေပဦးမည္။

ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားအခ်င္းခ်င္း စစ္ခင္းခဲ့ၾကသလို အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမည္းသုပ္ကာ ခြပ္ေစသည့္ စစ္ပြဲမ်ားလည္း ကမၻာတစ္ဝန္းတြင္ ျဖစ္ေပၚေနဆဲပင္။ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ဆူဒန္၊ဆိုမာလီ၊ လစ္ဗ်ား၊ ဆီးရီးယားစသည့္ ႏိုင္ငံမ်ား၌ ျပည္တြင္းစစ္မီးမ်ား ေလာင္ၿမိဳက္ေနသည္ကို ကြၽႏ္ုပ္သတိမူမိသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟူသည္ တည္ေဆာက္ယူမွ

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟူသည္ အသီးသီး အသက အသက တည္ေဆာက္ယူမွ ရလိမ့္မည္ဟု ကြၽႏ္ုပ္ယူဆသည္။ ႏိုင္ငံမ်ား အခ်င္းခ်င္း၊ တစ္ႏိုင္ငံတည္းသား အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈရွိျခင္း၊ စုေပါင္းညီညာမႈရွိျခင္း၊ ခႏၲီတရား၊ ေမတၱာ တရားလက္ကိုင္ထားျခင္းျဖင့္သာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ေပမည္။

မိသားတစ္စု၊ ရပ္ရြာတစ္ခု၊ ႏိုင္ငံတစ္ခု၊ ကမၻာတစ္ခု ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ ဘဝအျမင္မွန္ကန္မႈအေပၚ မူတည္သည္။ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ညီၫြတ္သူတုိ႔၏ အလုပ္သည္ ခ်မ္းသာ၏ဟု သူေတာ္စင္ျမတ္တုိ႔ ဆိုမိန္႔ၾက၏။

ဗဟိဒၶ (အျပင္သႏၲာန္) ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုအပ္သလို အဇၩတၱ (အတြင္းသႏၲာန္) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း လိုအပ္လိမ့္မည္။

ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းမွ အစျပဳ၍ အဇၩတၱ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေမတၱာတရားႏွင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္မႈတုိ႔ ျပည့္ဝၾကရေပမည္။

စစ္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဝတၴဳရွည္ႀကီးကို ေရးသားခဲ့သူ ႐ုရွားစာေရးဆရာႀကီး ေတာ္ စတြိဳင္းသည္ ၁၈၅၁ ခုႏွစ္က ေကာ့ေကး ဆပ္နယ္ရွိ ႐ုရွားတပ္မေတာ္၌ အမႈထမ္းရင္း ဘဝဒႆနကို ေဖြရွာကာ စာေပျပဳစုခဲ့သူတည္း။

က႐ိုင္းမီးယားစစ္ပြဲ၌ ဆီဗက္စတိုပိုၿမိဳ႕သိမ္းတိုက္ပြဲတြင္ ေတာ္စတြိဳင္းပါဝင္ခဲ့ သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ စစ္၏အနိ႒ာ႐ံုမ်ား အေပၚ သင္ခန္းစာယူကာ ႏိုင္ငံတည္ ေဆာက္လိုေသာ ပရဟိတစိတ္ဓာတ္ ကိန္း ေအာင္းလာခဲ့သည္။

၁၈၅၇ မွ ၁၈၆၁ ခုႏွစ္အထိ ဥေရာပအလုပ္သမားမ်ားဘဝကို ေလ့လာခဲ့ၿပီး ဥေရာပမွအျပန္ ႐ုရွားအလုပ္ သမားတုိ႔၏ဘဝ နိမ့္က်ေနမႈကို သိျမင္ၿပီး မိမိကိုယ္တိုင္ ေျမယာေက်းကြၽန္စနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းေပးခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္တြင္ ေက်ာင္းေထာင္ကာ လူငယ္တုိ႔ကို ပညာ သင္ၾကားေပးသည္။ တရားမွ်တမႈဘက္မွ ရပ္တည္ကာ ကိုယ္တိုင္လယ္ထြန္ျခင္း၊ စာေရးျခင္းတုိ႔ျဖင့္သာ ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့သည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္မူကား ကြၽႏ္ုပ္အေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခ်ဳိးျဖဴငွက္ကို နိမိတ္ပံုထင္မိ
၏။ သံလြင္ခက္ကိုခ်ီကာ ပ်ံသန္းေနေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခ်ဳိးျဖဴငွက္ အသိုက္အျမံဳျပဳ လုပ္ႏိုင္ေစရန္ ကြၽႏ္ုပ္တုိ႔ ခိုနားခြင့္ေပးၾက ရမည္ျဖစ္သည္တကား။ ။