ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံမဟုတ္ပါ။ ယခင္က ဆင္းရဲမဲြေတမႈ ကိုေျပာခ်င္လွ်င္ အာဖရိကတိုက္အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ဦးခ်ဳိစြန္းစြန္းေလးေပၚမွ အီသီယိုးပီးယားႏုိင္ငံကို ေျပာေလ့ရိွၾကပါသည္။ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုေက်ာ္ကာလ က ေသခ်င္လွ်င္ အီသီယိုးပီးယားကိုသြားဟု ေျပာခဲ့ဆိုခဲ့ၾကေသာ္လည္း မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ ထိုႏိုင္ငံမွာ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံမဟုတ္ေတာ့ေခ်။ ကမၻာေပၚတြင္ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံမရွိေတာ့ပါ။ အဆင္းရဲဆံုးဆုိသည္မွာ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ မဲြေတငတ္ျပတ္ေနေသာႏုိင္ငံျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အဆင္းရဲဆံုးမဟုတ္ေသာ္လည္းLDCs (Least Developed Countries) စာရင္းတြင္ ရွိေနပါသည္။LDCs စာရင္းဝင္ခဲ့ သည္မွာ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ စာရင္း ဝင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စာရင္းဝင္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အာဖရိက ၃၄ ႏိုင္ငံ၊ အာရွ ကိုးႏိုင္ငံ၊ သမုဒၵရာကြၽန္းေဒသ ေလးႏိုင္ငံႏွင့္ အေမရိက တစ္ႏိုင္ငံတို႔ ပါဝင္ သည္။ အဆုိပါ ၄၈ ႏိုင္ငံတြင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ ျမန္မာ၊ လာအို၊ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ တီေမာတို႔ပါဝင္ရာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအေန ျဖင့္ LDCs စာရင္းဝင္ႏုိင္ငံအျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေန သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
LDCs စာရင္းဝင္ႏုိင္ငံအျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ အေျခခံလိုအပ္ ခ်က္ အၫႊန္းကိန္း သံုးခုျပည့္မီရန္လုိအပ္ပါသည္။ လက္ရွိတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနျဖင့္ လူတစ္ဦးက်ထုတ္လုပ္မႈႏွင့္ လူတစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြဟူသည့္ အညႊန္းကိန္းႏွစ္ခု ျပည့္မီေနသည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ အနည္းဆံုးႏုိင္ငံအျဖစ္ သတ္မွတ္ရာတြင္ ဝင္ေငြနိမ့္က်မႈ၊ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္အားနည္းမႈႏွင့္ စီးပြားေရးနိမ့္က်အေျခမခိုင္မႈတုိ႔အေပၚတြင္ အေျခခံသည္ဟု သိရပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္အေပၚတြင္အေျခခံသည့္ အညႊန္းကိန္း ျပည့္မီသျဖင့္ ကုလသမဂၢသို႔တင္ျပထားၿပီး လာအိုႏုိင္ငံသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ ေစာစြာ တင္ျပထားသည္ကုိေတြ႕ရပါသည္။
ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈအနည္းဆံုးႏုိင္ငံစာရင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ဴီဃ် စာရင္းကို ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ မူဝါဒေကာင္စီ CDP ၏ ေထာက္ခံမႈျဖင့္ ကုလသမဂၢစီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရးေကာင္စီ ECOSOC က သံုးႏွစ္တစ္ႀကိမ္ဆန္းစစ္၍ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံသုိ႔ တင္ျပရသည္ဟု သိရပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အစစ္ေဆးခံမႈကို ၂ဝ၁၈ ခုႏွစ္ခန္႔မွစတင္၍ အစစ္ေဆးခံရမည္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အေျခအေနေကာင္းမ်ား ရွိေနၿပီျဖစ္၍ ၂ဝ၂ဝ ခုႏွစ္အလြန္တြင္ ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈအနည္းဆံုးႏုိင္ငံစာရင္းမွလြတ္ေျမာက္ၿပီး ဖံြ႕ၿဖိဳးေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
LDCs စာရင္းမွလြတ္ေျမာက္ေရးကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ လူတစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြသည္ ႏုိင္ငံသားအားလံုးႏွင့္ အက်ဳံးဝင္သည္ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားေဆာင္ရြက္သင့္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႏွစ္စဥ္ စီးပြားေရး ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီး ဂ်ီဒီပီကိန္းဂဏန္းမ်ား ျမင့္မားတုိးတက္လာသည္မွာ ေက်နပ္ဖြယ္ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရး ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာသည္ႏွင့္အမွ် လူတစ္ဦးက် ထုတ္လုပ္မႈသည္လည္း ျမင့္မားတုိးတက္လာမည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္အားနည္းမႈကို ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အာဟာရဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးႏွင့္ သက္ႀကီးစာတတ္ေျမာက္မႈအေပၚ အေျခခံၿပီး ံHAI (Human Assets Index) အၫႊန္းကိန္းျဖင့္ တိုင္းရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ သတ္မွတ္အၫႊန္းကိန္း ၆၆ ကိုေက်ာ္၍ ၆၈ ဒသမ ၆ ရွိသည္ဟု ဆိုထားသည္။
LDCsစာရင္းမွလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးႏွင့္ အဓိကအက်ဆံုးအေျခခံအခ်က္မွာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေရးပင္ျဖစ္သည္။ တုိင္းျပည္တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမွ နယ္ေျမေဒသအၾကားအလပ္မရွိ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဂုဏ္သိကၡာရွိစြာ ရပ္တည္ႏုိင္ေရးအတြက္ မေဝးေသာကာလတြင္ ဴီဃ် စာရင္းမွလြတ္ ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူတို႔၏လူမႈ စီးပြားေရးဘဝ တစ္ႏုိင္ငံလံုးတြင္ တစ္ေျပးညီဖံြ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေစရမည္။ ျပင္သင့္သည္ကိုျပင္၊ ေျပာင္းသင့္သည္ကိုေျပာင္းလွ်င္ ေအာင္ျမင္မည္မွာ အမွန္ ျဖစ္သည္။ ျပည္ေထာင္စုသားအားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအတူယွဥ္တဲြေနထိုင္ေရး အတြက္ အားလံုးပါဝင္လက္တဲြေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ တုိက္တြန္းပါသည္။ ။
No comments:
Post a Comment