မ်က္ေမွာက္ကာလ လူမႈဘဝအေျခအေနမွန္ကို ေလ့လာသံုးသပ္ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ဘဝမ်ားထက္ စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္၊ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ဘဝမ်ားက ပိုမ်ားမည္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။ လူတစ္ဦးခ်င္းစီဘဝ အေျခအေနမ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ စစ္ထုတ္ၾကည့္မည္ဆုိပါက အဆိုပါ ထင္ျမင္ခ်က္မွာ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ရွိမည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ကို ျဖတ္သန္းရာတြင္ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ က်င္လည္ ရာတြင္ျဖစ္ေစ စိတ္အလိုမက်မႈမ်ား၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာမ်ား၊ လဲြေခ်ာ္မႈမ်ား၊ မွားယြင္းမႈမ်ား စသည့္အဆင္မေျပမႈမ်ားကို အနည္းႏွင့္ အမ်ားဆိုသလုိ ႀကံဳေတြ႕ရတတ္ပါသည္။ ထိုသို႔ႀကံဳေတြ႕မႈမ်ားထဲတြင္ ႐ိုးရွင္းသည့္ ေန႔စဥ္ႀကံဳေတြ႕ေလ့ရွိသည့္အျဖစ္မွာ အခ်ိန္လုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ေခတ္မီဖံြ႕ၿဖိဳးတုိးတက္လာသည့္ ေခတ္ကာလတြင္ အရာရာအတြက္ မျဖစ္မေနအခ်ိန္ေပး၊ အခ်ိန္လုလာၾကသည္။ ျပင္ပေလာကအတြက္ နိစၥဓူဝႀကံဳေတြ႕ရေသာ အခ်ိန္ေပးေနရျခင္းသည္ပင္ စိတ္ဖိစီးစရာ ျဖစ္လာသည္။ အထူးသျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကဲ့သို႔ လူဦးေရမ်ားျပားၿပီး ယာဥ္ေၾကာထူထပ္သည့္ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ အခ်ိန္ေပးရျခင္းသည္ပင္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္လာသည္။
လုပ္ငန္းခြင္မ်ားတြင္လည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပင္။ အခ်ိန္ကိုက္ျဖစ္ ေစေရး၊ အမွားအယြင္းကင္းစင္ေရး၊ သတ္မွတ္ထားေသာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီေရး၊ ညႊန္ၾကားထားခ်က္ႏွင့္ ညီညြတ္ေရး၊ ေပါ့ေလ်ာ့မႈမျဖစ္ေရး၊ လုပ္မွားကိုင္မွားမျဖစ္ေရး စသည့္ အလုပ္ခြင္ဆိုင္ရာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအား သတိႀကီးစြာ ထားၾကရသည္။ ထုိအခါ လဲြေခ်ာ္မႈျဖစ္မည္ကို လိုသည္ထက္ပို၍ ေၾကာက္ေနမိတတ္သည္။ သို႔မဟုတ္ အရည္အခ်င္းစံခ်ိန္စံညႊန္းမျပည့္မီ သျဖင့္ ထူးမျခားနားျဖစ္တတ္သည္။
ထိုအခ်က္မ်ားကပင္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ မည္သို႔လုပ္ကိုင္ရမည္၊ မည္သို႔ စဥ္းစားရမည္၊ မည္သို႔စြန္႔စားရမည္၊ မိမိတို႔၏ လုပ္ႏုိင္ကုိင္ႏုိင္စြမ္းႏွင့္ အစြမ္း အစအေပၚ မည္သို႔ယံုၾကည္စိတ္ထားရမည္စသည့္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ကိုင္ ႏိုင္စြမ္း၊ ထုိးထြင္းတီထြင္ႏိုင္စြမ္း စိတ္တုိ႔ကို ထံုထုိင္းသြားေစသည္။ အျခား တစ္မ်ဳိးတြင္ လုပ္ငန္းခြင္ပဋိပကၡ၊ လုပ္ငန္းခြင္အယူအဆ ကဲြလဲြမႈမ်ားကလည္း လုပ္ကိုင္လိုစိတ္ကို တံု႔ဆုိင္းသြားေစသည္။
ယင္းတို႔ကို ေျဖရွင္းရာတြင္ စိတ္ထားမွန္ကန္ဖို႔လိုသည္။ အမွန္တြင္ ႏွစ္ဖက္အျမင္ျဖင့္ ေတြးသင့္သည္။ တစ္ဖက္က မေျပာင္းလဲႏုိင္လွ်င္ အျခားတစ္ဖက္က ေျပာင္းလဲႏုိင္ရမည္။ လုပ္မႈကိုင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေျပာၾကဆုိ ၾကရာတြင္ မိမိစိတ္္ႏွင့္မေတြ႕တိုင္း စိတ္မထိခုိက္မိဖို႔လိုသည္။ တစ္ဖက္က ေဒါသႏွင့္ျပဳလာလွ်င္ ျပႆနာအျဖစ္ မခံယူပါက စိတ္သက္သာရာ ရသြားႏုိင္သည္။ ေဒါသေနာက္သို႔ မိမိကပါ လိုက္ပါသြားလွ်င္ မခံႏိုင္မႈ သာမက စိတ္ဓာတ္က်မႈပါ ျဖစ္ေပၚလာမည္။
တတ္ႏုိင္သေရြ႕ မိမိစိတ္ႏွင့္ကိုယ္ကို ထားတတ္ေအာင္ ေနထုိင္သြား ပါက စိတ္သက္သာရာ ရေစႏုိင္သည္။ ၿပီးမွသာ မိမိကိုယ္ကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုး ျပဳျပင္တည့္မတ္သင့္သည္။ တရားသေဘာ၊ တရားအသိအရ အဆိုးႏွင့္ႀကံဳႀကိဳက္သည့္အခါ မိမိကိုယ္ကို သံုးသပ္ဆင္ျခင္၍ ထုိအဆိုး ေၾကာင့္ပင္ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္သူ၊ အသိဥာဏ္ရင့္က်က္သူ၊ ပိုမိုသေဘာထား ႀကီးေသာသူ၊ ပိုမိုသည္းခံႏုိင္သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ႏုိင္ပါလွ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းကို အလုိလိုရရွိလာႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
ေလာကတြင္ လူတို႔အေနျဖင့္ ထိခိုက္နစ္နာသည္၊ ဆံုး႐ႈံးသည္ဟု ဆိုတတ္ၾကသည္။ အမွန္တြင္ မထိခုိက္ပါ၊ မနစ္နာပါ၊ ထိခုိက္နစ္နာဆံုး႐ႈံးမႈ ႀကံဳေတြ႕ရပါက အသစ္တစ္ဖန္ျပန္လည္စတင္ကာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဆက္လက္ႀကိဳးစားရန္သာျဖစ္သည္။ ဆံုး႐ႈံးမႈကို အ႐ႈံးဟုမသတ္မွတ္ဘဲ အ႐ႈံးထဲမွ အျမတ္ထြက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သင့္သည္။
စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့ျခင္းအစား ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ထားကာ အေကာင္းဆံုးစိတ္ထား၊ အေကာင္းဆံုးအသိဥာဏ္မ်ားႏွင့္ သည္းခံျခင္း စိတ္ကိုေမြးႏုိင္ေသာသူ၊ အားထုတ္ႏုိင္ေသာသူသည္ စိတ္ဖိစီးျခင္းမ်ားမွ ကင္းလြတ္ကာ လူ႔ဘဝတြင္ အေကာင္းဆံုးေနထုိင္ႏုိင္ၿပီး ေအာင္ျမင္ျခင္း မ်ားအား ရရွိပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မည္ဟု အႀကံျပဳအပ္ပါသည္။ ။
No comments:
Post a Comment