ျမန္မာ့အလင္းအယ္ဒီတာအာေဘာ္
မည္သည့္နည္းျဖင့္တြက္တြက္၊ သည္ေလာကႀကီးထဲ လူအမ်ားစုက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္ၾကသည္ခ်ည္း။
သို႔ေသာ္လည္း ကမၻာတစ္ဝန္းမွာ စစ္ပြဲမ်ား အေတာမသတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္ကလည္း အမွန္။ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ဖို႔ တာစူေနသည္တို႔ကလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း စစ္တျပင္ျပင္ဟု ဆိုရပါမည္။
ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အိႏၵိယႏွင့္ ပါကစၥတန္တို႔ၾကား ျဖစ္ပြားေနသည့္ တိုက္ခိုက္ေနမႈမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံကို သာမက တစ္ကမၻာလုံးကို စိုးရိမ္စိတ္ႀကီးထြားေအာင္ ျပဳလုပ္ေနသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလုံးက အဏုျမဴလက္နက္မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထား၏။ ယခုအခါ လက္ေတြ႕အားျဖင့္လည္း စစ္ပြဲမ်ားကို အျပန္အလွန္တိုက္ခိုက္ ဆင္ႏႊဲေနၾက၏။ သည္လိုဆိုေတာ့ ကမၻာက စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ေနၾကရ သည္မွာ မထူးဆန္းလွ။
လြန္စြာ ႐ိုးရွင္းလွသည့္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္း၏ အေျခခံဒႆနက 'စစ္ပြဲမ်ားျဖင့္ ေအးခ်မ္းသာယာေသာ ကrၻာေလာကကို တည္ေဆာက္လို႔ မရႏိုင္' ဟူ၍ျဖစ္သည္။ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းအတြင္း၌ ရန္လိုသူမ်ား၊ စစ္ဝါဒီ မ်ား၏ အေတြးအေခၚ အယူအဆတို႔ျဖင့္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္း ေဆာင္႐ြက္လို႔မရ။ စစ္တိုက္သည့္နည္းကိုသာ အားျပဳေနျခင္းက သည္ေန႔ ကာလလို ေခတ္မီလက္နက္ဆန္းမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ရွိေနခ်ိန္တြင္ ကမၻာႀကီးကို အလြယ္တကူ အဆုံးသတ္သြားေစပါလိမ့္မည္။
လူ႕သဘာ၀အရ၊ ေလာကဓမၼတာအရ လူတို႔အၾကား သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္သည္မ်ား၊ အယူအေတြးမတူညီျခင္းမ်ားက ရွိေနမည္သာခ်ည္း။ ပဋိပကၡမ်ားရွိလာတိုင္း မတူညီမႈမ်ားကို ေလ်ာ့ပါးေအာင္ ႀကိဳးစားလိုစိတ္ ရွိမွျဖစ္မည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယုံၾကည္မႈမ်ား၊ တန္ဖိုးထားမႈမ်ားဆိုသည္က မိမိတို႔၏ အစဥ္အလာမ်ားေပၚ မူတည္၍ ကြဲျပားေနၾကမည္သာျဖစ္သည္။ ထိုကြဲျပားမႈမ်ားကို လက္နက္အင္အားႀကီးသူက အႏိုင္ရစတမ္းဟူသည့္ သေဘာျဖင့္ ေခ်မႈန္းေရးကိုသာ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းေနျခင္းက အလြန္ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေသာ ေတာ႐ိုင္းဥပေဒသကို ျပန္လည္အသက္သြင္းေန ျခင္းသာ ျဖစ္ပါမည္။
မတူညီမႈမ်ားၾကားက ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အတူလက္တြဲ တည္ေဆာက္လိုၾကေသာ ယဥ္ေက်းသည့္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေရး၊ ယဥ္ေက်းသည့္ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ား ထြန္းကားအားေကာင္းေရးက လြန္စြာအေရးႀကီးလွပါသည္။
အထက္တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သကဲ့သို႔ လူအမ်ားစုက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္ၾကပါလ်က္ႏွင့္ စစ္ပြဲမ်ားေပၚေပါက္ေနရျခင္းက ကမၻာေလာကႀကီး အတြက္ စိတ္ထိခိုက္ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာေကာင္းလွသလို အႏၱရာယ္လည္း မ်ားလွပါသည္။
ႏိုင္ငံေရးအရ၊ စီးပြားေရးအရ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ယုံၾကည္မႈအရ ကြဲလြဲမႈ မ်ားကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ခ်ဥ္းကပ္မႈ၊ ေျပလည္လိုသည့္ စိတ္ေစတနာ တို႔ျဖင့္ ေျဖရွင္းလိုသည့္ အယူအဆမ်ား ေရွ႕ေဆာင္လာရန္ အထူးလိုအပ္ ပါသည္။
ဖမ္းဆီးထားသည့္ အိႏၵိယတိုက္ေလယာဥ္မွဴးကို ပါကစၥတန္က လႊတ္ေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္ စစ္ေရးတင္းမာမႈကို အတန္အသင့္ ေျပေလ်ာ့ ေစခဲ့သည္။ ယင္းေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာမႈက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဘက္သို႔ တူ႐ူျဖစ္လာ ႏိုင္၏။ ႏွစ္ဖက္ေသာ ျပည္သူတို႔ ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္ေနၾကသည္က အားရစရာ။
အလိုမတူတိုင္း၊ အလိုမက်တိုင္း ရန္လိုစစ္ျပင္ခ်င္ေနသည့္ စိတ္အေျခခံမ်ားကို လူမ်ားစုက လက္မခံၾကဘူးဆိုသည္ကို ေဖာ္ျပၾကရန္ လည္း လိုမည္ဟု ျမင္ပါသည္။ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲကာလတြင္း၌ အေမရိကန္ ျပည္သူလူထုက အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စစ္ေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဆန္႔က်င္ၾကျခင္းျဖင့္ စစ္ပြဲမ်ား အဆုံးသတ္ခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယေန႔ဆိုလၽွင္ အေမရိကန္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္တို႔ အက်ိဳးတူ စီးပြားေရးမ်ား လုပ္ကိုင္ေနၾကျခင္းျဖင့္ မတူညီမႈမ်ားၾကားက ေလာက အက်ိဳးကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ေၾကာင္း နမူနာမ်ားလည္းရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
မည္သူႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သူ႐ႈံးသည္ျဖစ္ေစ စစ္ပြဲမ်ား၏ အဆုံးသတ္တြင္ အားလုံးဆုံး႐ႈံးနစ္နာၾကသည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္ကို လက္နက္ကိုင္ထားၾကသူမ်ားအားလုံး ႏွလုံးသြင္းကာ ျပည္တြင္း ျပည္ပ အရပ္ရပ္၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဦးတည္ၾကရန္လိုၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပ လိုက္ရပါသတည္း။ ။
သို႔ေသာ္လည္း ကမၻာတစ္ဝန္းမွာ စစ္ပြဲမ်ား အေတာမသတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္ကလည္း အမွန္။ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ဖို႔ တာစူေနသည္တို႔ကလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း စစ္တျပင္ျပင္ဟု ဆိုရပါမည္။
ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကေသာ အိႏၵိယႏွင့္ ပါကစၥတန္တို႔ၾကား ျဖစ္ပြားေနသည့္ တိုက္ခိုက္ေနမႈမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံကို သာမက တစ္ကမၻာလုံးကို စိုးရိမ္စိတ္ႀကီးထြားေအာင္ ျပဳလုပ္ေနသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလုံးက အဏုျမဴလက္နက္မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထား၏။ ယခုအခါ လက္ေတြ႕အားျဖင့္လည္း စစ္ပြဲမ်ားကို အျပန္အလွန္တိုက္ခိုက္ ဆင္ႏႊဲေနၾက၏။ သည္လိုဆိုေတာ့ ကမၻာက စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ေနၾကရ သည္မွာ မထူးဆန္းလွ။
လြန္စြာ ႐ိုးရွင္းလွသည့္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္း၏ အေျခခံဒႆနက 'စစ္ပြဲမ်ားျဖင့္ ေအးခ်မ္းသာယာေသာ ကrၻာေလာကကို တည္ေဆာက္လို႔ မရႏိုင္' ဟူ၍ျဖစ္သည္။ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းအတြင္း၌ ရန္လိုသူမ်ား၊ စစ္ဝါဒီ မ်ား၏ အေတြးအေခၚ အယူအဆတို႔ျဖင့္ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္း ေဆာင္႐ြက္လို႔မရ။ စစ္တိုက္သည့္နည္းကိုသာ အားျပဳေနျခင္းက သည္ေန႔ ကာလလို ေခတ္မီလက္နက္ဆန္းမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ရွိေနခ်ိန္တြင္ ကမၻာႀကီးကို အလြယ္တကူ အဆုံးသတ္သြားေစပါလိမ့္မည္။
လူ႕သဘာ၀အရ၊ ေလာကဓမၼတာအရ လူတို႔အၾကား သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္သည္မ်ား၊ အယူအေတြးမတူညီျခင္းမ်ားက ရွိေနမည္သာခ်ည္း။ ပဋိပကၡမ်ားရွိလာတိုင္း မတူညီမႈမ်ားကို ေလ်ာ့ပါးေအာင္ ႀကိဳးစားလိုစိတ္ ရွိမွျဖစ္မည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယုံၾကည္မႈမ်ား၊ တန္ဖိုးထားမႈမ်ားဆိုသည္က မိမိတို႔၏ အစဥ္အလာမ်ားေပၚ မူတည္၍ ကြဲျပားေနၾကမည္သာျဖစ္သည္။ ထိုကြဲျပားမႈမ်ားကို လက္နက္အင္အားႀကီးသူက အႏိုင္ရစတမ္းဟူသည့္ သေဘာျဖင့္ ေခ်မႈန္းေရးကိုသာ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းေနျခင္းက အလြန္ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေသာ ေတာ႐ိုင္းဥပေဒသကို ျပန္လည္အသက္သြင္းေန ျခင္းသာ ျဖစ္ပါမည္။
မတူညီမႈမ်ားၾကားက ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အတူလက္တြဲ တည္ေဆာက္လိုၾကေသာ ယဥ္ေက်းသည့္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေရး၊ ယဥ္ေက်းသည့္ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ား ထြန္းကားအားေကာင္းေရးက လြန္စြာအေရးႀကီးလွပါသည္။
အထက္တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့သကဲ့သို႔ လူအမ်ားစုက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္ၾကပါလ်က္ႏွင့္ စစ္ပြဲမ်ားေပၚေပါက္ေနရျခင္းက ကမၻာေလာကႀကီး အတြက္ စိတ္ထိခိုက္ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာေကာင္းလွသလို အႏၱရာယ္လည္း မ်ားလွပါသည္။
ႏိုင္ငံေရးအရ၊ စီးပြားေရးအရ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ယုံၾကည္မႈအရ ကြဲလြဲမႈ မ်ားကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ခ်ဥ္းကပ္မႈ၊ ေျပလည္လိုသည့္ စိတ္ေစတနာ တို႔ျဖင့္ ေျဖရွင္းလိုသည့္ အယူအဆမ်ား ေရွ႕ေဆာင္လာရန္ အထူးလိုအပ္ ပါသည္။
ဖမ္းဆီးထားသည့္ အိႏၵိယတိုက္ေလယာဥ္မွဴးကို ပါကစၥတန္က လႊတ္ေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္ စစ္ေရးတင္းမာမႈကို အတန္အသင့္ ေျပေလ်ာ့ ေစခဲ့သည္။ ယင္းေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာမႈက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဘက္သို႔ တူ႐ူျဖစ္လာ ႏိုင္၏။ ႏွစ္ဖက္ေသာ ျပည္သူတို႔ ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္ေနၾကသည္က အားရစရာ။
အလိုမတူတိုင္း၊ အလိုမက်တိုင္း ရန္လိုစစ္ျပင္ခ်င္ေနသည့္ စိတ္အေျခခံမ်ားကို လူမ်ားစုက လက္မခံၾကဘူးဆိုသည္ကို ေဖာ္ျပၾကရန္ လည္း လိုမည္ဟု ျမင္ပါသည္။ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲကာလတြင္း၌ အေမရိကန္ ျပည္သူလူထုက အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စစ္ေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဆန္႔က်င္ၾကျခင္းျဖင့္ စစ္ပြဲမ်ား အဆုံးသတ္ခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယေန႔ဆိုလၽွင္ အေမရိကန္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္တို႔ အက်ိဳးတူ စီးပြားေရးမ်ား လုပ္ကိုင္ေနၾကျခင္းျဖင့္ မတူညီမႈမ်ားၾကားက ေလာက အက်ိဳးကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ေၾကာင္း နမူနာမ်ားလည္းရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
မည္သူႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သူ႐ႈံးသည္ျဖစ္ေစ စစ္ပြဲမ်ား၏ အဆုံးသတ္တြင္ အားလုံးဆုံး႐ႈံးနစ္နာၾကသည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္ကို လက္နက္ကိုင္ထားၾကသူမ်ားအားလုံး ႏွလုံးသြင္းကာ ျပည္တြင္း ျပည္ပ အရပ္ရပ္၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဦးတည္ၾကရန္လိုၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပ လိုက္ရပါသတည္း။ ။
No comments:
Post a Comment