ျမန္မာ့အလင္းအယ္ဒီတာအာေဘာ္
'သမဂၢါ သခိလာ ေဟာထ' ညီၫြတ္ၾက၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ဆက္ဆံၾက။ သည္လိုဆိုလၽွင္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမည္ဟု ဗုဒၶဘုရားရွင္က ဆိုသည္။
မညီၫြတ္ႏိုင္သေ႐ြ႕၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေျပေျပျပစ္ျပစ္ မဆက္ဆံ ႏိုင္ဘဲ နင္ပဲငဆ တိုင္းထြာေနၾကသေ႐ြ႕ ပူေလာင္ေနၾကဦးမည္ပဲဆိုသည္မွာ အသိဉာဏ္ အနည္းငယ္ရွိကာမၽွႏွင့္ ေတြးဆသိရွိႏိုင္ပါမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရေတာ့မည္ဆိုကတည္းက ႏိုင္ငံေရးအရ သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားကို ေျပေျပျပစ္ျပစ္ဆက္ဆံကာ မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ၾက။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ စကားမေျပာႏိုင္ခဲ့ၾက။
ဘာေၾကာင့္ ညီၫြတ္လိုစိတ္ မရွိခဲ့ၾကတာပါလိမ့္ဟု ေတြးမိတိုင္း ႏိုင္ငံေရး ေလာဘမ်ားေၾကာင့္လည္း ပါမည္။ ကိုယ့္အယူအဆသာ အမွန္၊ ကိုယ္ႏွင့္အယူအဆ မတူမၽွသူအေပၚထားသည့္ ေဒါသေၾကာင့္လည္း ပါမည္။ တိုင္းျပည္၏ အက်ိဳးစီးပြား၊ ျပည္သူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကိုေရွး႐ႈမည္ ဆိုလၽွင္ ညီၫြတ္မွျဖစ္မည္၊ သေဘာထားႀကီးၾကမွ ျဖစ္မည္ဟူသည့္အမွန္ကို မျမင္ႏိုင္သည့္ ေမာဟလည္းပါမည္ဟု ေတြးထင္မိပါသည္။
သည္လိုႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးမရမီကတည္းက ျမန္မာျပည္သူတို႔ အေမၽွာ္ လင့္ႀကီး ေမၽွာ္လင့္ခဲ့ရေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ႏွစ္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမၽွ ေဝးေဝးလာသည္မွာ ႏွစ္ထပ္တိုးျဖင့္ တက္တက္လာေနသကဲ့သို႔။
ျပည္သူတို႔ၾကားမွာ စစ္ကိုမလိုခ်င္ဘူးဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံကို အေလးအနက္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလာခဲ့ၾကေသာ္လည္း စစ္ကို ယေန႔တိုင္ မေရွာင္လႊဲႏိုင္ၾကေသး။ စစ္တိုက္ေနၾကသူတို႔၏ အဆုံးအျဖတ္မ်ား အတြင္းမွာ ေသဆုံးေနရ ဒုကၡခံေနရသည္က ျပည္သူတို႔သာ ျဖစ္ ေခ်သည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျပည္သူတို႔မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္လွၿပီ။
မိသားစုတြင္း၌ အျငင္းပြားမႈမ်ားျဖင့္ ပူေလာင္ေနသည့္အခါ ထိုအေျခ အေနတြင္းက အက်ိဳးအျမတ္ထုတ္လိုသည့္ သူမ်ားက အခါအခြင့္ေကာင္းဟု ယူဆကာ မီးထိုးေပးျခင္းကို သတိထားၾကရန္လိုပါမည္။ မိသားစုရန္ပြဲမ်ား ျဖစ္ျခင္းက မည္သူတို႔ကို စီးပြားတက္ေစသလဲ၊ အျငင္းပြားျခင္းမ်ား ၾကားက မည္သူတို႔သာ အက်ိဳးစီးပြား တိုးသည္ထက္ တိုးလာေနၾကသလဲ၊ မိမိတို႔ တကယ္အက်ိဳးေဆာင္ေပးခ်င္သည္ဆိုေသာ လူထုမွာ စစ္ပြဲမ်ား ေၾကာင့္ မည္မၽွေလာက္ ထိခိုက္ဒုကၡ ေရာက္ေနၾကၿပီလဲ ဆိုသည္တို႔ကို ေခတၱမၽွ ရပ္တန္႔စဥ္းစားၾကဖို႔ လိုပါၿပီ။
ျပည္တြင္း ပဋိပကၡမ်ားသည္ လူ႕အခြင့္အေရး၊ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားမ်ားအားလုံးၾကားရွိ တန္းတူညီမၽွမႈ စသည့္ အေရးအရာမ်ားေပၚတြင္ မ်ားစြာမူတည္ေနသည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုလည္း အေလးအနက္ထား စဥ္းစားၾကရန္ လိုပါမည္။
အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ပဋိပကၡမ်ား ႀကီးမားလာေလေလ ျပည္သူတို႔ ၾကားက အဆိုပါအခြင့္အေရးမ်ား ပိုမို ဆုံး႐ႈံးရေလျဖစ္လာေနသည္ ကိုလည္း သတိျပဳမိၾကပါမည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရလၽွင္ ကြဲျပားျခင္းက ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ိဳးမျဖစ္။ ညီၫြတ္ျခင္းကသာလၽွင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ယူေဆာင္ လာႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး ကြဲလြဲမႈမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းၾကမည္ဟူေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မ်ားေပၚ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ႏိုင္ၾကဖို႔ လိုပါမည္။
စစ္ပြဲမ်ားကို အားကိုးေနသေ႐ြ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကား ေဝးေနဦးမည္။ ပဋိပကၡမ်ားေပၚတြင္သာ အာ႐ုံျပဳေနျခင္းက ဒုကၡႏြံတြင္းသို႔ ျပည္သူတို႔ သက္ဆင္းေနရဦးမည္ဟူသည္ကို ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားအားလုံး၊ လက္နက္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ားအားလုံး သတိျပဳၾကဖို႔ လိုပါ မည္။
ျပည္သူတို႔ ဆႏၵျပဳေနၾကသကဲ့သို႔ 'စစ္ပြဲမ်ားရပ္' ၾကရမည့္အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနၿပီဟု ယူဆမိပါေၾကာင္း။ ။
မညီၫြတ္ႏိုင္သေ႐ြ႕၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေျပေျပျပစ္ျပစ္ မဆက္ဆံ ႏိုင္ဘဲ နင္ပဲငဆ တိုင္းထြာေနၾကသေ႐ြ႕ ပူေလာင္ေနၾကဦးမည္ပဲဆိုသည္မွာ အသိဉာဏ္ အနည္းငယ္ရွိကာမၽွႏွင့္ ေတြးဆသိရွိႏိုင္ပါမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရေတာ့မည္ဆိုကတည္းက ႏိုင္ငံေရးအရ သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားကို ေျပေျပျပစ္ျပစ္ဆက္ဆံကာ မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ၾက။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ စကားမေျပာႏိုင္ခဲ့ၾက။
ဘာေၾကာင့္ ညီၫြတ္လိုစိတ္ မရွိခဲ့ၾကတာပါလိမ့္ဟု ေတြးမိတိုင္း ႏိုင္ငံေရး ေလာဘမ်ားေၾကာင့္လည္း ပါမည္။ ကိုယ့္အယူအဆသာ အမွန္၊ ကိုယ္ႏွင့္အယူအဆ မတူမၽွသူအေပၚထားသည့္ ေဒါသေၾကာင့္လည္း ပါမည္။ တိုင္းျပည္၏ အက်ိဳးစီးပြား၊ ျပည္သူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကိုေရွး႐ႈမည္ ဆိုလၽွင္ ညီၫြတ္မွျဖစ္မည္၊ သေဘာထားႀကီးၾကမွ ျဖစ္မည္ဟူသည့္အမွန္ကို မျမင္ႏိုင္သည့္ ေမာဟလည္းပါမည္ဟု ေတြးထင္မိပါသည္။
သည္လိုႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးမရမီကတည္းက ျမန္မာျပည္သူတို႔ အေမၽွာ္ လင့္ႀကီး ေမၽွာ္လင့္ခဲ့ရေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ႏွစ္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမၽွ ေဝးေဝးလာသည္မွာ ႏွစ္ထပ္တိုးျဖင့္ တက္တက္လာေနသကဲ့သို႔။
ျပည္သူတို႔ၾကားမွာ စစ္ကိုမလိုခ်င္ဘူးဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံကို အေလးအနက္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလာခဲ့ၾကေသာ္လည္း စစ္ကို ယေန႔တိုင္ မေရွာင္လႊဲႏိုင္ၾကေသး။ စစ္တိုက္ေနၾကသူတို႔၏ အဆုံးအျဖတ္မ်ား အတြင္းမွာ ေသဆုံးေနရ ဒုကၡခံေနရသည္က ျပည္သူတို႔သာ ျဖစ္ ေခ်သည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျပည္သူတို႔မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္လွၿပီ။
မိသားစုတြင္း၌ အျငင္းပြားမႈမ်ားျဖင့္ ပူေလာင္ေနသည့္အခါ ထိုအေျခ အေနတြင္းက အက်ိဳးအျမတ္ထုတ္လိုသည့္ သူမ်ားက အခါအခြင့္ေကာင္းဟု ယူဆကာ မီးထိုးေပးျခင္းကို သတိထားၾကရန္လိုပါမည္။ မိသားစုရန္ပြဲမ်ား ျဖစ္ျခင္းက မည္သူတို႔ကို စီးပြားတက္ေစသလဲ၊ အျငင္းပြားျခင္းမ်ား ၾကားက မည္သူတို႔သာ အက်ိဳးစီးပြား တိုးသည္ထက္ တိုးလာေနၾကသလဲ၊ မိမိတို႔ တကယ္အက်ိဳးေဆာင္ေပးခ်င္သည္ဆိုေသာ လူထုမွာ စစ္ပြဲမ်ား ေၾကာင့္ မည္မၽွေလာက္ ထိခိုက္ဒုကၡ ေရာက္ေနၾကၿပီလဲ ဆိုသည္တို႔ကို ေခတၱမၽွ ရပ္တန္႔စဥ္းစားၾကဖို႔ လိုပါၿပီ။
ျပည္တြင္း ပဋိပကၡမ်ားသည္ လူ႕အခြင့္အေရး၊ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားမ်ားအားလုံးၾကားရွိ တန္းတူညီမၽွမႈ စသည့္ အေရးအရာမ်ားေပၚတြင္ မ်ားစြာမူတည္ေနသည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုလည္း အေလးအနက္ထား စဥ္းစားၾကရန္ လိုပါမည္။
အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ပဋိပကၡမ်ား ႀကီးမားလာေလေလ ျပည္သူတို႔ ၾကားက အဆိုပါအခြင့္အေရးမ်ား ပိုမို ဆုံး႐ႈံးရေလျဖစ္လာေနသည္ ကိုလည္း သတိျပဳမိၾကပါမည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရလၽွင္ ကြဲျပားျခင္းက ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ိဳးမျဖစ္။ ညီၫြတ္ျခင္းကသာလၽွင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ယူေဆာင္ လာႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး ကြဲလြဲမႈမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းၾကမည္ဟူေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မ်ားေပၚ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ႏိုင္ၾကဖို႔ လိုပါမည္။
စစ္ပြဲမ်ားကို အားကိုးေနသေ႐ြ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကား ေဝးေနဦးမည္။ ပဋိပကၡမ်ားေပၚတြင္သာ အာ႐ုံျပဳေနျခင္းက ဒုကၡႏြံတြင္းသို႔ ျပည္သူတို႔ သက္ဆင္းေနရဦးမည္ဟူသည္ကို ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားအားလုံး၊ လက္နက္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ားအားလုံး သတိျပဳၾကဖို႔ လိုပါ မည္။
ျပည္သူတို႔ ဆႏၵျပဳေနၾကသကဲ့သို႔ 'စစ္ပြဲမ်ားရပ္' ၾကရမည့္အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနၿပီဟု ယူဆမိပါေၾကာင္း။ ။
No comments:
Post a Comment